زهرا رنجبر کرمانی
12 ارديبهشت 1402
در 12 اردیبهشت 1342 آیتالله العظمی مرعشی نجفی به مناسبت چهلم فاجعه مدرسه فیضیه اعلامیهای به شرح زیر صادر کرد:
«... این ایام مصادف است با چهلمین روز حادثه اسفناک و جانگداز یعنی روزی که قلوب سادات بنیالزهراء علیها سلام و شاگردان امام جعفر صادق(ع) در مقابل اعمال ناجوانمردانه و بیرحمانه مأمورین در جوار مرقد مطهر و قبه سامیه حضرت معصومه(ع) به لرزه درآمد و عدهای در روی خاک مدرسه فیضیه مثل مارگزیده به خود میپیچیدند و فریاد وامحمداه و وا امام زماناه طنینانداز بود «فجزاهم الله عنالاسلام و اهله خیرا». طوبی بر آن مادرانی که امثال شما فرزندان متدین و با شهامت را در آغوش خود تربیت داده و انظار عموم مسلمین جهان را به سوی شما منعطف کرده است. ما بدین وسیله اجر جزیل و صبر جمیل برای پدران و مادران چشم به راه و غمدیده شما سربازان امام زمان را از خداوند متعال خواهانیم. رحمت ابدی به ارواح پاک شماها باد ای جوانان با ایمان و ای نونهالان نخلستان محمدی. بدانید که ملت مسلمان ایران و جهان شب و روز انگشت تأثر و تأسف به دندان گرفته و به حال شماها اشک میریزند و به یاد شما در محضر امیرالمؤمنین(ع)، مراجع عظام و آیات گرام ادامالله برکاتهم و مسلمین مجالس ترحیم و دعا برگزار مینمایند و عقلای دنیا نسبت به مسببین این فاجعه ابراز انزجار و اظهار تنفر میکنند.
آنان خیال میکردند صدای ناله مظلومین در محیط مدرسه و چهار دیوار آن باقی خواهد ماند و احدی مطلع نخواهد شد، غافل از اینکه دست انتقام الهی بسیار قوی و آه مظلومین در امواج هوا فانی نشدنی است. اینان گمان میکردند که میتوان قدرت روحانی و معنوی را که پیوسته مؤید است از ارواح طیبه از بین برد، در صورتی که این فرزندان روحانی مکتب جعفری برنامههای وسیع و منظم اسلامی را از بدو امر سرمشق خود قرار داده و دائماً نقشه پیشرفت اسلام و قربانیهای آن را در جلو چشم خود مجسم مینمایند و در تعقیب هدف مقدس و شرعی خود آماده و با کمال استقامت ثابت قدم میباشند.
دنیای کنونی این نحوه عملیات و شکنجهها را از قِبَل مسئولینِ امر جز اهمال و بیاعتنایی به قانون مقدس اسلام نمیتواند تفسیر کند و اولیای امور باید بدانند که این جرم از آنها غیرقابل عفو است و خدای قادر جلیل انتقام آنها را خواهد گرفت. «ان ربک لبالمرصاد». خداوند بزرگ شاهد و گواه من است که از آن روز منحوس تا حال با این کسالت مزاج و نقاهت قلبی شبها به یاد شما نورچشمان عزیز اشک ریخته و با دل سوزان از ساحت قدس الهی عظمت اسلام و عزت شما را مسألت نمودهام.
خدمات عالَم روحانیت بر احدی پوشیده نیست و همواره در حفظ دین و ناموس ملت شرافتمند ایران و استقلال مملکت سعی و کوشش خود را در تمام مراحل به دنیا ثابت نموده است. مصادر امور نباید هر روز با یک پیمانی با اجانب و کفار با دین و آیین و موجودیت ملت مسلمان و غیور بازی نمایند. بس است ملت را اینهمه در فشار روحی و جسمی قرار ندهید. بازار ایران و اقتصاد مملکت کمتر چنین وضع نامطلوبی را به خود دیده است. بیایید قدری هم به فکر راحتی افراد مملکت خود باشید و چنانچه در اعلامیه 25 ذیقعده تذکر دادهام[1] هرچه زودتر به این افکار خاتمه دهید و از اقدام آنچه برخلاف شرع مطهر اسلام است خودداری کرده و بیش از این قلوب مردم متدین را جریحهدار ننمایید. «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون»».[2]
پینوشتها:
[1]. بخشی از اعلامیه 25 ذیقعده مصادف با 31 فرودین به شرح زیر است:
«... دولت وقت در این مدت از مسیر قانون اسلام تجاوز و به وسایل مختلف نسبت به قوانین اسلام هتک نموده است و هرچند صباحی بر طبق هوای نفسانی یک عده مردم شهوتپرست قوانین بر خلاف قانون اسلام به صورت تصویبنامه درآورده که قلوب مردم متدین را جریحهدار کرده و عدهای از برادران دینی ما را به عناوین مختلف زندانی و تحت شکنجه قرار داده است که عواقب وخیمی را دربردارد. از طرفی مراجع تقلید شیعه و بزرگان اسلام به وسیله اعلامیههای پیدرپی مسئولین امر را به مضرات اینگونه عملیات گوشزد نمودهاند، لیکن متأسفانه گوش به نصایح روحانیون و مراجع وقت نداده بلکه درصدد خرابکاری و کارشکنیهایی علیه روحانیت برآمده که زیان آن بالنتیجه اول عاید خود آنها خواهد شد... متأسفانه مسئولین امور به جای جبران گذشته و مرهمگذاری به قلوب جریحهدار مسلمین و روحانیت پا را فراتر گذارده محصلینی را که مورد نظر حضرت ولیعصر(عج) و حامی دین و استقلال مملکت میباشند مورد هجوم و حمله قرار داده و به ضرب و زور عدهای را به عنوان مشمولی با در دست داشتن ورقه تحصیلی رسمی به سربازی برده و پارهای را تهدید و وادار به تفرق کرده است. لذا بر خود لازم دانستم که اولیای امور و مسئولین امر را بار دیگر تذکر دهم که اینگونه عملیات برخلاف مصالح ملت و قیام علیه قانون اسلام و موجب نابودی مملکت میباشد...» (اسناد انقلاب اسلامی، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374، ص 93 - 95).
[2]. اسناد انقلاب اسلامی، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374، ص 99 – 100.
تعداد بازدید: 674