23 تير 1402
ساواک در گزارشی به تاریخ 23 تیر 1342 مینویسد:
«روز گذشته جزایری از منسوبین آیتالله میلانی اظهار میداشت: چند روز قبل در ملاقاتی که بین آیتالله میلانی و عدهای از روحانیون دیگر با تیمسار پاکروان[1] صورت گرفته[2]، آیتالله میلانی از زجر و شکنجهای که نسبت به مردم مسلمان به گناه طرفداری از مقامات مذهبی انجام میگیرد گله و شکایت کرده و گفته است این اقداماتی که از طرف مأمورین دولت انجام میشود نشانهای از دشمنی آنها با دین اسلام و دوستان دین است. تیمسار پاکروان این مطالب را تکذیب کرده و گفته است هرگز مردم را زجر و شکنجه نمیدهند[!] در این وقت روحانیون تلفوناً یکی از بازاریها را به این جلسه دعوت میکنند و میگویند لباس از تن خود خارج کند، بدن این شخص در اثر ضربات شدید کاملاً سیاه بوده و میگوید چون اعلامیه آیتالله میلانی را میخواندم، مأمورین مرا این چنین شکنجه کردند. چند نفر از روحانیون از مشاهده این منظره با صدای بلند به گریه میافتند و تیمسار پاکروان نیز سر خود را به زیر افکنده سکوت میکند. گفته میشود تیمسار پاکروان از آیتالله میلانی نظر مقامات مذهبی را راجع به انتخابات پرسیده، میلانی گفته است: ما طرفدار جدی قانون اساسی هستیم. از بین 200 نفر وکیل مجلس 150 نفر آن را مقام سلطنت و یا هر مقام دیگری که میخواهند تعیین کند، ولی فقط اجازه بدهید که 50 نفر آن را مردم انتخاب کنند و ما بتوانیم صورت این پنجاه نفر را در جرائد منتشر کنیم. اگر انتخابات آزاد باشد[3] شما خواهید دید که مردم چه عکسالعملی در برابر کاندیداهای ما نشان خواهند داد.»[4]
پینوشتها:
[1]. رئیس وقت ساواک.
[2]. آیتالله میلانی در آن ایام برای پیگیری آزادی امام خمینی و دیگر علمای زندانی، در تهران به سر میبرد.
[3]. منظور انتخابات مجلس شورای ملی و سناست که قرار بود چندی بعد در 26 شهریور برگزار شود، از آنجا که شواهد و قرائن خبر از انتخاباتی فرمایشی و وکلایی انتصابی میداد، مراجع عظام در آستانه برگزاری به اتفاق انتخابات را تحریم کردند.
[4]. آیتالله العظمی سیدمحمدهادی میلانی به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380، ص 213.
تعداد بازدید: 686