ساواک در گزارشی مورخ 21 مهر 1342 از پخش «نامه سرگشاده علماء حوزه علمیه قم» در محافل روحانی تهران خبر میدهد. نامه مذکور که خطاب به هیئت دولت نگاشته شده به این شرح است:
«بسمه تعالی. با فرارسیدن سال نو[1] بار دیگر فضلاء و محصلین از نقاط مختلف به حوزه علمیه قم مراجعت کرده و آماده شروع درس و بحث شدهاند. حوادث سال گذشته و رنجها و ناراحتیها که در نتیجه مبارزه با بدعتها از طرف دولت متوجه حوزه شد و قربانیها که داد برخلاف آنچه کوته فکران تصور میکردند کوچکترین تأثیری در اراده آهنین افراد این حوزه و دانشجویان مکتب جعفری ننمود و همه با عشق و شوق فراوان به مرکز برگشته و برای ادامه تحصیلات و انجام وظائف دینی همچنان آماده شدهاند، چه آنان خوب میدانند و برای ملت ایران نیز روشن است که حوزه علمیه قم سنگر مبارزه رجال دین و حامیان قرآن علیه بیدینی و ظلم و استبداد است. نباید آن را خالی گذاشت. حوزه علمیه قم است که آیات عظام و مجتهدین بنام و گویندگان و نویسندگان توانا در آغوش خود تربیت کرده و به اجتماع و ایران تحویل داده است . از این حوزه است که کتابهای پرارزش منتشر و شبهات بیدینان و مغرضان پاسخ میدهد. از همین حوزه است که گویندگان و وعاظ محترم در مواقع مقتضی به نقاط مختلف ایران رفته و بدون اینکه باری به دوش مملکت باشند و بودجههای سنگین دولت به مصرف حقوق آنها برسد، مردم را از رفتار زشت و دزدی و رشوهخواری و خیانت که سرچشمه همه فسادها است نهی و به درستی و پاکی و صحت عمل و حمایت از بیچارگان و کمک ستمدیدگان وا میدارند. تاریخ ایران و مخصوصاً حوادث اخیر به خوبی نشان میدهد که روحانیت ایران و مخصوصاً حوزه علمیه قم چه نقش مهمی در حفظ استقلال کشور داشت و در تمام مواقعی که نیروهای مملکت دچار تزلزل و ضعف شده بود، روحانیت با تمام [قوا] در برابر بیگانگان ایستاد. در مواقعی که بسیاری از مامورین خائن و عدهای از مالکین و فئودالهای بزرگ با ایجاد ناراحتیها قهراً عامل نشر کمونیسم بودند، نیروی روحانیت یگانه حافظ مملکت بود و با استفاده از نفوذ معنوی خود ایران را از این خطر قطعی نجات داد. بنابراین جای تعجب نیست اگر دیده شود که استعمارگران خارجی و مزدوران داخلی آنان به جنگ روحانیت برخاستند زیرا خوب فهمیدند تا روحانیت و حوزه علمیه قم برقرار است نمیتوانند خوابهایی را که برای این ملت دیدهاند تعبیر نمایند. متأسفانه با همه سوابق و خدمات نامبرده، دولت ایران وضع حوزه علمیه قم را متزلزل و پس از چند حمله بالاخره مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیتالله خمینی ادامالله ظله را به جرم دفاع از دین و آزادی بازداشت نمود و احساسات ملت مسلمان ایران را برانگیخت و به دنبال آن مسلمانان ایران با اعتصابهای بیسابقه و تظاهرات کمنظیر و فرستادن هزاران طومار و تلگراف، آزادی معظمٌله و تأمین هدفهای روحانیت را خواستار شدند. حوزه علمیه قم از بازداشت حضرت آیتالله خمینی مدظله سخت ناراحت و چند هزار طلاب در نگرانی شدیدی بسر میبرند[2] و به دولت اخطار میکنند که هر چه زودتر باید رفع مزاحمت از معظمٌله [گردد] به قم تشریف آورده و به اتفاق حضرت آیتالله گلپایگانی ادامالله ظله و سایر علماء اعلام دامت برکاتهم همچنان به دفاع از حریم مقدس قرآن و دین بپردازند. درود فراوان بر حوزه مقدسه نجف اشرف و علماء مهاجر شهرستانها و سایر علماء اعلام و ملت غیور ایران که در این نهضت مقدس از هرگونه فداکاری و از خود گذشتگی مضایقه نداشتهاند. حوزه مقدسه علمیه قم بر خود لازم میداند که از مساعی جمیله آنان بدین وسیله تشکر نمایند.»[3]