[1]. «بسمه‌تعالی

متن تلگراف جامعه اهل منبر خراسان به حضرت آیت‌الله خمینی دامت تأییداته

قم ـ محضر مبارک حضرت آیت‌الله‌العظمی جناب آقای خمینی دام‌ظله العالی

بار دیگر جامعه اهل منبر خراسان، پشتیبانی کامل خود را از رهبران عالی‌مقام و آیات عظام و مراجع تقلید کرام در راه حمایت از احکام مقدسه قرآن و حفظ حوزه‌های علمیه نجف، قم،‌ مشهد و سایر بلاد،‌ اعلام می‌دارند. مجاهدات خالصانه و نصایح مشفقانه زعمای عالی‌قدر روحانی، مخصوصاً حضرت آیت‌الهی، همواره موردتوجه و تأیید عامه مسلمین، خاصه ملت جعفری ایران است. از خداوند متعال توفیق خدمت به دین و اجرای اوامر رهبران دینی را مسئلت داریم.» (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی، ج 2، 1400، ص 109).

[2]. حجت‌الاسلام شیخ احمد کافى در سال 1315 ﻫ.ش در مشهد دیده به جهان گشود. هم زمان با تحصیل دروس جدید، نزد پدر بزرگ خود به فراگیرى علوم دینی پرداخت. بخشى از مقدمات را نزد وى خوانده، در سال 1327 وارد مدرسه علمیه نواب مشهد شد. از پانزده سالگى در حرم رضوى حضور یافته، دعاى کمیل مى‌خواند. در سال 1333 به همراه پدر بزرگ خود حاج میرزا احمد کافى عازم نجف ‌اشرف شده، به تحصیل پرداخت. در سال 1338 به مشهد بازگشته، در اواخر سال 1342 در تهران ساکن شد. اولین سخنرانى سیاسى وى علیه لایحه انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى در منزل آیت‌اللّه‌ قمى ایراد و منجر به بازداشت وى شد. در دوم فروردین سال 1342 به دلیل ایراد سخنرانى علیه رژیم شاه تحت تعقیب قرار گرفته، در قیام 15 خرداد 42 جزء وعاظى بود که اعلامیه‌اى در حمایت از امام خمینی صادر و امضا کردند. کافی از آن پس به دفعات بازداشت و در سال 1354 به علت سخنرانى علیه رژیم صهیونیستى دستگیر و به سه سال تبعید به ایلام محکوم شد. وی در ایلام نیز با اقامه نماز جماعت، تأسیس کتابخانه و مدرسه علمیه به فعالیت‌های فرهنگی - مذهبی خود ادامه داده، به دلیل این فعالیت‌ها، تلاش آیت‌اللّه‌ سیداحمد خوانسارى و سرازیر شدن مردم به شهرستان ایلام براى دیدار او، ساواک مجبور شد از باقى مدت تبعید وى صرف‌نظر کرده، کافی را به تهران بازگرداند. ساواک مرتباً جلسات، مکاتبات و تلفن‌هاى وى را کنترل و در مواقع حساس کافی را احضار می‌کرد. کافی علاوه بر وعظ و خطابه، در امور فرهنگى و خدمت‌رسانى به مردم محروم نیز فعالیت گسترده داشت. ساخت مهدیه تهران، تأسیس صندوق قرض‌الحسنه مهدیه، ارائه خدمات درمانى و تأسیس داروخانه مهدیه، تأسیس حوزه علمیه مهدیه، خریدارى مشروب‌فروشى مجاور مهدیه و تبدیل آن به کتابخانه، عیادت از بیماران، احداث درمانگاه در شهرهاى مشهد، گرگان، دهلران، آران کاشان، ساختن بیش از بیست مهدیه در شهرهاى مختلف، تأسیس حوزه علمیه ایلام، ساخت حمام در ایلام، ساوه و دهلران، و... از جمله خدمات او بود. سرانجام حجت‌الاسلام احمد کافی در 30 تیر 1357 در راه سفر به مشهد، در یک سانحه رانندگی مشکوک درگذشت. (حجت‌الاسلام حاج شیخ احمد کافی به روایت اسناد ساواک، 1383، مقدمه)

[3]. در میان اسامی امضاکنندگان تلگراف یاد شده نام‌های سیدمهدی، صادق، علی، داوود، جعفر و احمد طباطبایی به چشم می‌خورد. مشخص نیست منظور ساواک کدامیک است.

[4]. خراسان رضوی، همان، ص 128.