«دیشب پدرم را بردند.»

15 خرداد 1403

ساواک قم در گزارشی فوری مورخ 15 خرداد 1342 می‌نویسد:

«از ساعت 5:45 تاکنون جمعیت زیادی از محلات مختلف شهر به سمت صحن حضرت معصومه^(س) حرکت و همگی مجتمع شده‌اند.»[1]

در همین رابطه حجت‌الاسلام سیدعبدالحسین چهل اخترانی[2] در خاطرات خود از آن روز می‌گوید:

«امام در روز عاشورای آن سال سخنرانی معروف خود را انجام دادند که منجر به دستگیری ایشان در نیمه شب پانزده خرداد شد. به خاطر دارم که صبح پانزده خرداد یکی از مأموران رژیم که آدم متدینی بود به خانه ما آمد و قضیه دستگیری امام را برای پدرم تعریف کرد. جمعیت زیادی به خانه ما آمدند و از پدرم پرسیدند چه کنیم؟ مرحوم پدرم احتمال می‌داد که دوباره قضیه مدرسه فیضیه پیش بیاید و کماندوها به مردم حمله کنند این بود که از مردم خواست تا اسلحه همراه خود داشته باشند. جمعیت از محله ما که محله چهل اختران بود اول صبح حرکت کرد. من هم همراه جمعیت از خیابان آذر به حرم رفتم. وقتی وارد حرم شدیم دیدم که مرحوم حاج آقا مصطفی آقازاده امام سخنرانی می‌کنند. ایشان وقتی سیل جمعیت را دیدند اشکشان سرازیر شد و فرمود: «دیشب پدرم را بردند.» جمعیت یک صدا فریاد زدند: «یا مرگ یا خمینی» و به سوی خیابان تهران - خیابان امام فعلی - حرکت کردند. مردم در آن روز سرگردان بودند. نمی‌دانستند چه کار باید بکنند. از حرم ریختند بیرون که در خیابان‌ها فریاد بزنند و از امام دفاع کنند و اگر توانستند مراکزی مثل ساواک و این جاها را تصرف کنند تا بتوانند اعلام موجودیت کنند. در همین موقع نیروهای ارتش از طرف منظریه آمدند تعدادشان زیاد بود. در ابتدا دست به کشتار نزدند، ولی پس از چند دقیقه یک ماشین که پر از پاسبان بود از طرف راه‌آهن قم که محل ساواک بود آمد و مردم را به گلوله بست. جمعیت زیادی را در آنجا پاسبان‌ها کشتند و شهید کردند...»[3]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 430