گوش اگر گوش تو و ...

11 شهريور 1403

ساواک خوزستان در گزارشی با موضوع «سینمای شعله» مورخ 11 شهریور 1341 می‌نویسد:

«پس از وصول امریه جناب آقای نخست‌وزیر... کمسیون نمایشات با افتتاح سینمای مزبور موافقت و افتتاح گردید. البته با مراقبت‌هایی که معمول گردید تا روز پنجشنبه 8 /6 /1341 اوضاع آرام و هیچ‌گونه پیش‌آمد سوئی رخ نداد... موضوع حائز اهمیتی که به نظر این ساواک مورد توجه بایستی قرار گیرد ناراحتی و هیجان عمومی است که چون آتشی زیر خاکستر بوده و مورد توجه مأمورین واقع نمی‌گردد و روی ظاهر قضاوت نموده و با معرفی اشخاصی به نام محرک سعی دارند قضیه را کوچک و ناچیز جلوه دهند و این‌طور وانمود می‌‌کنند که با شدت عمل نسبت به چند نفر قضیه خاتمه خواهد یافت، درحالی که اینجانب معتقدم که در این مورد هر قدر کار به خشونت برگزار شود، دامنه ناراحتی وسیع‌تر شده و کار به جایی می‌کشد که جلوگیری از آن امکان‌پذیر نخواهد بود و بایستی برای ریشه‌کن نمودن این عقده با مذاکره و پیدا کردن راه‌حل معقول اقدام و از هرگونه تشنج جلوگیری گردد... متأسفانه مسئله‌ای که مورد توجه مقامات مزبور قرار نمی‌گیرد توصیه و راهنمایی‌های ساواک از نظر تعدیل رفتار و کنار آمدن با علما و ترضیه خاطر آنها و بالنتیجه آرام نمودن مردم می‌باشد، بلکه هر روز هم با اقدامات دیگر کار را خرابتر می‌نمایند، لذا اینجانب در این مورد به خصوص اعلام خطر نموده و پیش‌بینی می‌نمایم که در صورت عدم توجه فوری به قضیه امکان پیش‌آمد نامطلوبی می‌رود. همان‌طوری که در گزارشات قبلی به عرض رسیده تمام علما با موضوع سینما مخالفت داشته و در این راه هم از طرف استاندار مورد اهانت واقع شده‌اند و عده زیادی از مردم دنبال آنها هستند و به عقیده این ساواک بایستی یک نفر نماینده فوق‌العاده برای رسیدگی به محل آمده و ضمن بررسی اوضاع و گزارش حقایق به دولت، تصمیم مقتضی و عاجلی اتخاذ و ابلاغ گردد که از هرگونه پیش‌آمد جلوگیری شود.»[1]

گفتنی است تأسیس سینما «شعله» در آبادان با مخالفت و اعتراض جمعی از روحانیون شهرستان و تحصن ایشان در قم مواجه شد،[2] اما دولت به آن وقعی نگذارده بود.[3]

مخالفت روحانیون با سینما در دوره پهلوی، نه به سبب ماهیت آن، بلکه اعتراضی به ابتذال حاکم بر فیلم‌های به نمایش درآمده در سینماها بود. این مسئله از سوی سایر اقشار جامعه - حتی وابستگان به حکومت - نیز مطرح می‌شد. در همین رابطه روزنامه اطلاعات مورخ 19 اسفند 1343 در گزارشی از جلسه علنی مجلس سنا از قول یکی از نمایندگان می‌نویسد:

«مکتب فساد و جرم و جنایت در ایران با کمال سرعت پیشرفت می‌کند!... همیشه از فیلم‌های مبتذل گلایه می‌شود ولی جلوی یک فیلم و نشریه مبتذل گرفته نشده است!... ملاحظه بفرمایید از سال گذشته تاکنون برای نمونه یکی از این فیلم‌های مبتذل و مضر را جمع‌آوری کرده‌اند؟ جلوی یک نشریه مخرب گرفته‌ شده؟ نه؛ بالعکس دائم با نشان‌دادن فیلم‌های زندگی زنان و مردان بدکار قاچاقچی راهزن، جوانان بی‌بند و بار، اعمال نیمه‌‌های شب کاباره‌ها و اماکن بدنام و... و با چاپ و انتشار همین قبیل مطالب، آتش فساد و انحراف را دامن می‌زنند...»[4]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 104