20 خرداد 1404
[روایت دکتر فضلالله صلواتی از نحوه تبلیغ مرجعیت امام در اصفهان] «جوَ عمومی، بستگی بدان داشت که، علمای شهر، شاگرد کدامیک از اعاظم، بوده باشند. پس از رحلت آیتالله بروجردی آیتالله خادمی، و آیتالله خراسانی بیشتر روی آیتالله حکیم تکیه داشتند. البته در همان وقت، مرحوم آیتالله سیدعلی بهبهانی، هم بودند، که در اصفهان مقلدینی داشتند و در سال، شش ماه اصفهان و شش ماه اهواز بودند.
در مدت زمان خیلی کمی، آیتالله سیدعبدالهادی شیرازی رحلت کردند و کمکم زمزمههای مرجعیت امام خمینی بلند شد.
در همان زمان، «با رحلت آیتالله شاهرودی و بعدش هم آیتالله حکیم، تقریباً زمینه برای مرجعیت امام خمینی مساعد شد. ما جوانها به دنبال چند تن از روحانیون آگاه و پر تحرک آن زمان آیتالله خادمی و حجج اسلام سیداحمد امامی و سیدمحمد احمدی، از آیتالله حاج آقا روحالله خمینی تبلیغ میکردیم و من شب و روز از تلاش دست برنمیداشتم. هدایت آیتالله العظمی منتظری و پیروی جوانهای فعال، مرجعیت حضرت امام را تثبیت کرد. البته کلمه امام از سال 56 پس از رحلت حاج آقا مصطفی خمینی برای امام مطرح گردید و پیش از آن مخصوصاً در دوران اختناق به ایشان حاج آقا یا حاج آقا روحالله گفته میشد، بودن نام خمینی هم که از نظر دستگاه دولتی جرم نابخشودنی به حساب میآمد، من در مجامع، در کلاسها، در مسجدها، مخصوصاً در خمینیشهر (همایونشهر سابق) که محل کارم بود با نهایت جسارت و آشکارا نام مبارک امام خمینی را میبردم و از رساله و مسئلههای آن حضرت برای بچهها تکلیف قرار میدادم و اعلامیههای ایشان را توزیع میکردم که باعث وحشت اطرافیانم میشد، البته گرفتاریهایی نیز پیش آمد و حتی در مجمعی یکی از علمای خمینیشهر فرموده بودند که ما طرفداران آیتالله خویی نتوانستهایم به اندازه یک جوان فُکُلی طرفدار آیتالله خمینی در این شهر مؤثر باشیم.
منبع: گزارشی از حماسه پانزده خرداد سال 42 در اصفهان و...، قم، بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران شعبه اصفهان، 1371، ص 28 و 29.
تعداد بازدید: 32