02 تير 1404
در 2 تیر 1342 رادیو «صدای ملی ایران»[1] مطلبی به شرح زیر منتشر کرد:
«جوانان ما از مشروطه و آزادی چه دیدهاند؟
هممیهنان عزیز، تعطیل مجلس و تمدید غیرقانونی دوران فترت[2] از طرف برخی از مطبوعات حقگو با تعبیرهای زیاد و لحنهای مختلف عنوان میشود و وسیلهای برای انتقاد از عمل غیرقانونی دولت است. به تازگی یکی از مجلات تهران ضمن بحث درباره ادوار مجلس مصلحت دیده است به طور کلی مجلس را برای جوانان ما تشریح کند. در آن مجله چنین نوشته شده است: در اینجا برای اطلاع جوانان نورس باید گفت مجلس آن چنان جایی بود که عدهای به عنوان نمایندگان مردم در آن گرد میآمدند و به تنقید و وضع قوانین میپرداختند و محل آن در بهارستان بود. شاید برخیها تصور کنند که نویسنده خواسته است تعطیل مجلس را فقط به صورت طنزآمیزی بیان کند، این صحیح نیست زیرا واقعیت این است که جوانان ایران از مشروطه واقعی تصور صحیحی ندارند. جوانان ما مجلس واقعی را در کشور ندیدهاند، جوانان ما از مواهب آزادی و دموکراسی که قانون اساسی برای مملکت به ارمغان آورده هرگز برخوردار نشدهاند. جوانان ما ده سال پیش وقتی که سران رژیم کنونی دولت قانونی دکتر مصدق را سرنگون کردند و زمام امور را به دست گرفتند هشت نه ساله بودهاند و این سنین هنوز کافی نبوده که ماهیت اجتماع خود را بشناسند. ...
رهبران و فعالین جبهه ملی و احزاب و جمعیتهای مترقی در زندانها به سر میبرند و از روزنامههای حزبی آنها حق انتشار سلب گردیده است. مجلس یعنی جایی که نمایندگان واقعی مردم در آنجا گرد میآیند، آزادانه به وضع قوانین میپردازند، در امور کشور نظارت میکنند، از دولت در برابر اعمال آن استیضاح مینمایند و سیاست خارجی او را تصویب میکنند، چنین مجلسی را جوانان ما ندیدهاند، اگر مجلسی بوده نمایندگان واقعی در آن راه نیافتهاند، دولت در کار آن مداخله میکرده و به نمایندگان دستور میداده است. اکنون گردانندگان امور، حتی از تشکیل مجلسی که دست پخت خودشان هم باشد بیم دارند. سه سال است که به جای مجلس، دولت خود به وضع قوانین میپردازد و در سیاست خارجی ماند سابق تبعیت از منافع کشورهای استعماری آمریکا و انگلیس و دفاع از پیمانهای تجاوزکار نظامی را شعار خود قرار میدهد و در ازای قرضههای کمرشکن، استقلال سیاسی و اقتصادی ما را به بیگانگان میفروشد. جوانان ما خواه آنها که در دبیرستانها و دانشکدهها درس میخوانند و خواه آنها که در کارخانهها و کارگاهها مشغول کارند به ماهیت ضد دموکراسی این رژیم کاملاً واقفاند. مأمورین سازمان امنیت و پلیس دولت شاهنشاهی همه جا جوانان آزاده ما را تحت تعقیب قرار میدهند و زندگی آزادانه را از آنها سلب کردهاند. اعتراضات دانشجویان دانشگاه و دانشآموزان دبیرستانها علیه حکومت دیکتاتوری و فردی، مؤید رشد سیاسی آنها و گواه نفرت آنها از رژیم ترور و اختناق میباشد و حاکی از آن است که عشق به آزادی و دموکراسی تا اعماق قلب آنها ریشه دوانیده است. مبارزه جوانان برای احیای مشروطه و قانون اساسی، مبارزه صحیح و میهنپرستانهای است. هدف این مبارزه، خاتمه دادن به عمر حکومت فردی و دیکتاتوری و استقرار حکومت مردم بر مردم است. جوانان ما که فقط دوره شوم نقض قانون اساسی و تضییع حقوق مردم را دیدهاند خواستار آنند که این وضع دگرگون شود.»[3]
پینوشتها:
[1]. پخش برنامههای «رادیو صدای ملی ایران» یا رادیو باکو از سال 1338 و از باکو مرکز جمهوری آذربایجان شوروی آغاز شد. شوروی برای مقابله با نفوذ آمریکا و کشورهای غربی در ایران، بودجه کلانی صرف تبلیغات میکرد که بخشی از آن برای راهاندازی و اداره این رادیو هزینه میشد. رادیو صدای ملی ایران رخدادهای داخل ایران را هماهنگ با اهداف و سیاستهای شوروی به اطلاع فارسیزبانان میرساند. (گودرزیانی، احد، روز شمار 15 خرداد، ج 4، تهران، سوره مهر، 1389، ص 305 و 306).
[2]. علی امینی پس از رسیدن به نخستوزیری در سال 1340 فرمان انحلال مجالس را از شاه گرفته بود و در زمان پخش این مطلب از رادیو مجالس ایران تعطیل بودند.
[3]. بولتن خبرگزارى پارس محرمانه، ش 74، ص 15
تعداد بازدید: 28