اصلاحات در 10 ماده

به مناسبت آزادی و بازگشت امام خمینی به قم در 15 فروردین 1343، شب جمعه 21 فروردین جشن باشکوهی در مدرسه فیضیه برگزار شد. در پایان جشن قطعنامه‌ای به شرح زیر از سوی حوزه علمیه قم صادر و توسط حجت‌الاسلام علی حجتی کرمانی خوانده شد: «در این‌ موقع‌ که‌ توده‌های‌ وسیع‌ مردم‌، صفوف‌ خود را برای‌ قبول‌ رهبری‌ از مقام‌ شامخ‌ روحانیت‌، فشرده‌ نموده‌اند، دانشجویان‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ از مراجع‌ عالیقدر مخصوصاً حضرت‌ آیت‌الله‌ العظمی‌ خمینی‌ خواستارند که‌ در تأمین‌ مستدعیات‌ زیر کوشش‌ فرمایید:

اعلامیه آیت‌الله محمدصادق روحانی در پی حمله پهلوی به فیضیه

«بسمه تعالى و الیه المشتکى عفریت خونخوار استبداد و بى‌دینى پنجه کثیف و زهرآلود خود را تا مرفق به قلب مبارک امام صادق... فرو مى‌برد. هان اى مسلمانان غیور، صفوف خود را فشرده و در برابر نیروى اهریمنى مردانه مقاومت کنید... خدا را به شهادت مى‌طلبم که در راه دفاع از حریم مقدس قرآن و عترت نظرى جز جلب خیر و صلاح واقعى عمومى نداشته و در این موقع حساس که نزدیک است یگانه کشورى که مایه افتخار عموم شیعیان جهان بوده است با جهش‌هاى جهنمى هیئت حاکمه در جهنم سیاه و سوزانى سرنگون شود، مجامله و پرده‌پوشى را جایز نمى‌دانم....

نامه آیت‌الله‌ العظمی مرعشی به مردم آذربایجان در 19 فروردین 43

«... به عرض اهالی متدین آذربایجان مقیم مرکز می‌رساند: این سؤال از حقیر کراراً از اهالی محترم تهران و سایر شهرستان‌ها و جوابی که دادم به قرار ذیل است: چنانچه در اعلامیه‌ها گوشزد نمودم وظیفه شرعی قاطبه مسلمین در مقابل تجاوز و تعدی به حریم مقدس اسلام، استقامت و نهی از منکرات است و تا حصول نتیجه نهایی قطعی و الغای ضد دینی تعقیب جدی به عمل خواهد آمد.

حماسه‌ خرداد نقبی به دسیسه‌های یهودی در ایران از دیدگاه امام

بخش 2
صهیونیست‌ها در ایران به گواهی اسناد و مدارک موجود و نیز اعتراف صریح و مکرر پاره‌ای از نویسندگان و منابع صهیونیستی، سراسر دوران سلطنت محمدرضا شاه برای یهودی‌ها و صهیونیست‌ها و ایادی و عناصر و فرقه‌های متصل و وابسته به آنها، دوره‌ای طلایی بود. حضور، نفوذ و موقعیت ممتاز یهود در ایران عصر محمدرضا، به دوران قبل از تأسیس و اعلام موجودیت دولت جعلی اسرائیل در سال 1327 ش / 1948 م برمی‌گردد. تکاپوی پنهان و خزنده «ناهوم هرتصبرگ» نماینده سوخنوت (آژانس...

آزادی امام خمینی: شادی ملت، وحشت حکومت

ساواک در گزارشی به تاریخ 16 فروردین 1343 می‌نویسد: «ساعت 22 روز 15 /1 /43 آقای خمینی در معیت مأمورین ساواک به قم وارد و مستقیماً به منزل خود عزیمت می‌نماید. یک ربع پس از ورود مشارٌالیه، علماء طراز اول قم و سپس طلاب دسته‌دسته برای ملاقات به منزل او مراجعه می‌نمایند. از ساعت 14 به بعد به منظور استراحت از پذیرفتن مراجعین خودداری نموده است. تا ساعت 7 روز 16/1/43... از شهرستان‌ها جمعیتی به قم وارد نشده و ضمناً طلاب قم به‌منظور ابراز شادمانی سردرب مدارس حوزه علمیه را چراغانی کرده و تصاویری از آقای خمینی به سر درب‌ها نصب نموده‌اند.»[1]

نامه آیت‌الله محمدهادی میلانی به سران نهضت آزادی در زندان

«بسم اللّه تعالی شأنه، جناب مستطاب حجت‌الاسلام والمسلمین آقای حاج سیدمحمود طالقانی و استادان معظمان و دانشمندان محترم آقای مهندس بازرگان و آقای دکتر سحابی دامت ایامهم، تسلیم و تحیت وافر تقدیم داشته و به انواع دعوات یاد آورم. ندانم در درگاه خداوند چه راز و نیازی با خلوص نیت داشته [و] دارید که یک عالَم دل به همراهتان است. قرآن مجید می‌فرماید (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا)، باری بسی جای تأسف است امت اسلامی و جویندگان علم و دانش از فیض حضور و شنیدن مطالب علمی و سخنان هدایت بخش شما آقایان محروم است.

کارت تبریک برای امام خمینی

نوروز سال 43 بود که کارت تبریکی را برای حضرت امام تهیه کردیم. من [حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن رحیمیان] در آن زمان خوشنویسی و کمی هم نقاشی می‌دانستم. عکس حضرت امام را در قالب طرح و به‌صورت کارت تبریک در آوردیم و جمله‌ای را هم در کارت تبریک نوشتیم. خلاصه‌اش این بود که عید نوروز را به امام و مردم مسلمان تبریک می‌گوییم. زیرش هم اسم و امضای خطاط را نوشتیم. سمت دیگر کارت تبریک، قرآنی به صورت خورشید وجود داشت که اشعه خود را بر چهره حضرت امام می‌تاباند. در...

پیامدهای «حادثه مؤلمه قم»

هجوم مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه در دوم فروردین 1342 نقطه عطفی در تاریخ نهضت اسلامی ایران به شمار می‌آید. اخبار این رخداد بلافاصله به شهرهای مختلف و خارج از کشور رسید و مراجع و علمای بزرگ شهرهای ایران با ارسال تلگراف تسلیت به مراجع قم با آنان همدردی کردند. آیت‌الله بهبهانی از علمای تراز اول تهران در نامه‌ای به مراجع تقلید حوزه نجف (آیات حکیم، خویی و شاهرودی) ایشان را در جریان مسائل ایران گذاشته، مراجع نجف نیز با اطلاع از حادثه فیضیه تلگراف‌های تسلیتی به مراجع ایران فرستادند.

عاشورای حسینی سال 42

عاشورای حسینی سال 42 که فرا رسید، امام در اعلامیه شدیداللحن خودشان یاد شهدای فیضیه را زنده کردند. این بود که در تهران مداحان و نوحه‌سرایان، در دسته‌ها و گروه‌های عزاداری، شعارهای سیاسی و نوحه‌های مربوط به قیام را سر می‌دادند؛ «در فیضیه شبی محشر به پا شد، سر سرباز دین از تن جدا شد.» دامنه اعتراضات تهران و قم به دیگر شهرستان‌های بزرگ نیز کشیده شد. روز عاشورا در قم، هنگامه‌ای برپا بود و خبر دادند که امروز عصر، امام به فیضیه خواهد آمد. امام شبهای محرم، هر شب، به تکیه‌ای می‌رفتند.

قطعنامه علمای شیراز در واکنش به اوضاع کشور

ساواک در گزارشی به تاریخ 12 فروردین 1342 می‌نویسد: «از چندی قبل یکی از روحانیون شیراز به نام سیدابوالحسین [عبدالحسین] دستغیب که سمت امام جماعت را نیز دارا می‌باشد و مورد اعتقاد [و] اعتماد عمومی است در شب‌های جمعه بر علیه... اقدامات اخیر دولت بیاناتی ایراد می‌نموده. برابر اطلاعات واصله اظهارات این شخص یک ریشه عمیق داشته و مشارٌالیه از اکثر علمای شیراز الهام می‌گرفته است. بر همین اساس اقداماتی به‌طور غیر محسوس انجام و ترتیب داده شده بود که از بیان مطالب زننده و تند روی منبر خود داری شود...