حکومتِ پشت‌هم‌انداز و زورگو!

ساواک در گزارشی به تاریخ 11 فروردین 1342 می‌نویسد: «... اصناف قصد دارند مورخه 10 /1 /42 به تحریک روحانیون علیه اقدامات دولت مغازه‌ها را تعطیل و دست به تظاهرات بزنند. ضمناً آیت‌الله حکیم اعلامیه‌اى علیه اقدامات دولت صادر و حکم جهاد داده است[1] لکن اعلامیه مزبور هنوز منتشر نشده و از طریق ناحیه مزبور ضمن صدور دستورات لازم به واحدهاى تابعه اقدامات احتیاطى معمول که این توطئه خنثى گردد.»[2]

فاستقم کما امرت

در 10 فروردین 1343 آیت‌‌الله العظمی میلانی به پرسش جمعی از اهالی اصفهان[1] در خصوص تداوم مبارزه چنین پاسخ داد: «بسمه تعالی شأنه قرآن می‌فرماید: «فَاستَقِم کَما أُمِرتَ»، مسلمانان باید با خلوص نیت در مبارزه استقامت داشته و ثابت قدم باشند و هیچگاه خاموشی و فراموشی را روا ندارند.

فیلم: جدال هویدا با روزنامه توفیق

هویدا برای همراه کردن روزنامه توفیق با اهداف خودش از حسین توفیق خواست تا در حزب هویدا یعنی «ایران‌نوین» عضو شود اما حسین توفیق به بهانه عضویت در «حزب خران» این دعوت را نپذیرفت. عصبانیت هویدا از این نشریه تا جایی پیش رفت که او به روزنامه کاریکاتور بودجه کلانی داد تا کاریکاتوریست‌ها و نویسندگان روزنامه توفیق را جذب کنند. این تیر او نیز به هدف نخورد اما روزنامه توفیق در دوره هویدا 4 بار توقیف شد.

و خداوند هر روز و هر آن در شأن خود است

ساواک آذربایجان در گزارشی به تاریخ 9 فروردین 1343 می‌نویسد: «اخیراً متن نامه آیت‌الله میلانی خطاب به آقای سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی[1] به‌طور پلی‌کپی شده که مفاد آن در مورد محدودیت‌های وی بوده از تهران به تبریز رسیده و تعدادی بین افراد متعصب بازاری پخش شده است که رونوشت آن جهت استحضار به پیوست تقدیم می‌گردد.»[2] نامه یاد شده که در 27 بهمن 1342 نگاشته شده به شرح زیر است: «بسمه تعالی حضرت مستطاب حجت‌الاسلام والمسلمین آقای حاج سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی ...

نقش وعاظ در پیشبرد نهضت

ساواک قزوین در گزارشی با موضوع «مجالس سوگوارى و سخنرانی‌هاى بعضى از وعاظ شهر» به تاریخ 8 فروردین 1342 می‌نویسد: «از لیله جمعه اول سال جارى مجالس سوگوارى متعددى به مناسبت شهادت امام جعفر صادق(ع) در مساجد این شهرستان از طرف اهالى شهر منعقد گردید. ابتدا آقاى حاج سیدرحیم سیاهپوش صبح روز 2/1/42 ضمن سخنرانى مذهبى اظهار داشته: ما نه قلم آزاد داریم، نه زبان آزاد و ما عید نداشته و عید ما مبدل به عزا شده و آینده خوبى نیز نداریم.

بازداشت تا پایان اعتصاب

ماه مبارک رمضان آن سال [1341] در شرایطی که بیان شد به پایان رسید. هنوز ده روز از رمضان نگذشته بود که من [حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن بکایی] یک روز نزدیک ظهر که عازم خانه‌ام بودم، در اول محله مقصودیه (نوبر قاپوسی) دستگیر و به ساواک برده شدم. بلافاصله مرا با یک جیپ بسیار کهنه و قراضه ژاندارمری به همراه یک مأمور به نام مستعار ناصری ـ اهل مراغه ـ و با یک ژاندارم به تهران فرستادند. در وصف ماشین جیپ همین قدر می‌گویم که اگر آن جیپ در کربلا بود دژخیمان ابن‌زیاد،...

روحانیت یکپارچه علیه پهلوی

ساواک در گزارشی با موضوع«فعالیت روحانیون به تاریخ» 6 فروردین 1342 می‌نویسد: «پس از وقایع روز دوم فروردین ماه 42 در شهرستان قم اخیراً فعالیت شدید تحریک‌آمیز بین روحانیون تهران. قم شروع شده از جمله آیت‌الله بهبهانى[1]. آیت‌الله چهل ستونى[2]. آیت‌الله آشتیانى[3] (مدرس مدرسه مروى) و چند نفر دیگر به منظور ایجاد اعتصاب در ائمه جماعت و تظاهرات بر علیه دولت مبادرت ورزیده‌اند.

روحانیون تهران، سوگوارِ قم

در پی جنایت عوامل حکومت پهلوی در مدرسه فیضیه قم در 2 فروردین 1342 علمای تهران با ارسال تلگرام به آیت‌الله العظمی گلپایگانی مراتب تأثر خود را از این رخداد اعلام کردند. دو نمونه که در 5 فروردین ارسال شده به شرح زیر است: متن تلگرام آیت‌الله محمدتقی آملی[1]: «از قضایای مسموعه وارده در مجلس عزای حضرت صادق علیه السلام که از طرف آن حضرت منعقد بود فانی و نوع اهل علم تهران متأثر و از اهانات وارده بر آیات عظام و حوزه علمیه قم بی‌نهایت ملول و با یقین ثابت معروض می‌دارد که قلب مبارک حضرت ولی عصر ارواحنا فداه جریحه‌دار است.

حماسه‌ خرداد نقبی به دسیسه‌های یهودی در ایران از دیدگاه امام

بخش 1
مقدمه پس از کودتای 28 مرداد 1332، و به خصوص از اوایل دهه 1340، استبداد سیاسی، اختناق و سانسور شدید امنیتی، فقر گسترده اقتصادی، تضاد و شکاف عمیق طبقاتی و مهم‌تر از همه انحرافات و کج روی‌های فکری، ابتذال فرهنگی، نزول و سقوط اخلاقی و نابسامانی‌های بغرنج اجتماعی بر سراسر کشور سایه سیاه و سنگین گسترانیده بود. حمایت و پشتیبانی قدرت‌های جهانی و در رأس آنها ایالات متحده‌ امریکا، سازمان‌های بین‌المللی، بویژه سازمان عفو بین‌الملل و حقوق بشر و نیز کانون‌ها...

اسدالله علم و طرح‌های نبوغ‌آمیزش!

3 فروردین 1342 فردای فاجعه مدرسه فیضیه، ساواک چنین گزارش می‌دهد: «وضع شهر قم تا ساعت 9:00 روز 3 /1 /42 عادی و تظاهراتی دیده نمی‌شود. سرهنگ ستاد مهدی احترامی ساعت 5:00 روز 3 /1 /42 برای سرپرستی سربازان به قم وارد و اطلاع دادند: 1ـ طبق دستور جناب آقای نخست‌وزیر[1] با بردن عده‌ای کارگر[2] موجبات وحشت طلاب فراهم شود.[!]