از خرداد تا بهمن

آفتاب عشق در زنجیر بود آسمان زندگی دلگیر بود در سکوت ظلمت، آوایی اگر می‌شنیدی، نالة شبگیر بود سینه‌ها سوزان و ‌آتشدان درد اشک‌ها باران بی‌تأثیر بود

نهضت نیمه خرداد

صبح بیداری و فصل عاشقی خرداد بود رایت آزادگی با رهبری آزاد بود کرد توفان با خروش و خشم سیل‌آسای خویش گرچه سکّان زمان در دست استبداد بود همچو جدش مصطفی از روز اوّل گفت لا... تا شود معلوم از آن دوده و اجداد بود

شدی تبعید اگر مانند بوذر

شدی تبعید اگر مانند بوذر ثنایت ای مهین فرزانه رهبر سخن را می‌فزاید شوکت و فر چو آید بر زبان خامه نامت شود از پرتوش رخشنده دفتر به میهن رای والای تو جان داد که روح‌الله بخشد جان به پیکر

حماسه پانزده خرداد

آنان که با ایثار دست از جان کشیدند در عرصة پیکار حق شور آفریدند در خلوت خاموش شب‌های شهادت افسانه ایثار گفتند و شنیدند از شعله‌های جان شکار ظلم و بیداد پروانه‌وش پروا نکردند و پریدند

رود خرداد

رود خرداد خونین خروشید زدشتک خون یاران به خورشید صد نیستان ز دل ناله برخاست صد گلستان وطن لاله پوشید چامه ـ چامه چکاوک چکیدم چشمه ـ چشمه دلم دلجه نوشید

خاک وطن (به یاد یوم‌الله 15 خرداد)

خونی که در فیضیّه بر خاک وطن ریخت چون چشمه‌ای جوشید و بر دشت و دمن ریخت اشکی که جاری شد از آن چشمان معصوم باران رحمت بود،‌کو بر این چمن ریخت هر لاله‌ای روید از این بوم و بر، امروز خونی است کز آزادمردان بر کفن ریخت

عیان شد آفتاب از قم

زمین و آسمان، از چشمه فیاض یزدانی یکی در کار گلریزی، یکی در پرتو افشانی غبار تیره شب درگذشت از چهره گیتی برآمد روز عالمگیر و عالمتاب یزدانی برون شد آفتابی تابناک از پرده غیبت که مهر و مه به رخسارش کنند آیینه‌گردانی

ز فیضیه تا تلّ زعتر

فری ای جهان زیر شهپر گرفته همای ز گردون فراتر گرفته ز دامان آخر زمان بردمیده جهان را چو خورشید انور گرفته بتان را سریر خدایی ز سر بر به منشور الله‌اکبر گرفته

مهر نیمه خرداد

شبی دراز و پر از فتنه روزگاران بود شبی که شاهد اندوه بی‌قراران بود ز دوردست می‌آمد طنین بانگ جرس یقین ز دشت شبانگه عبور یاران بود شبی خُلام چنان جامه سیاه عزا ولی امید سحر با امیدوران بود

ز برق خون شهیدان نیمه خرداد

ز برق خون شهیدان نیمه خرداد فتاد آتش حرمان به خرمن بیداد ز برق خون شهیدان نیمه خرداد فتاد آتش حرمان به خرمن بیداد