نامه امام خمینی(ره) به علمای نجف؛ همه مکلف به دفاع از اسلام هستند

امام خمینی(ره) 14 اردیبهشت 1342 در نامه‌ای به آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی و علما و روحانیان نجف از تصمیم حکومت پهلوی مبنی بر تغییر احکام اسلام سخن گفتند. متن نامه ایشان چنین است:

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

نجف ـ به وسیلۀ حضرت آیت‌اللّه خویی ـ دامت برکاته

خدمت ذی شرافت حضرات افاضل انام و ثقات اسلام، محصلین والا مقام نجف اشرف ـ دامت تأییداتهم
تلگرافات عدیدۀ حضرات آقایان مبنی بر اظهار تأثر و تألم در فاجعۀ عظیمه که بر اسلام و مسلمین عموماً و بر روحانیون خصوصاً وارد شده است موجب تشکر گردید. خداوند تعالی شما سربازان فداکار امام عصر و ناموس دهر ـ عجل‌اللّه‏ تعالی فرجه‌الشریف ـ را برای اسلام حفظ کند و توفیق خدمت به دیانت مقدسه مرحمت فرماید.

ما امروز مواجه هستیم با دستگاه جباری که در نظر دارد احکام اسلام را یکی پس از دیگری تغییر دهد. آنچه تاکنون با صراحت در نطق‌های خود اظهار کرده‌اند تساوی حقوق زن و مرد است در همۀ جهات که چندین حکم ضروری اسلام پایمال می‌شود. اخیراً در طرحی که وزیر دادگستری تهیه کرده است قید رجولیت(1) و اسلام را از قضات لغو کرده، و چیزهای وحشتناکی در زیر پرده است که اگر غفلت شود اساس مذهب در معرض خطر است.

حضرات افاضل متذکر باشند که امروز تکلیف به همۀ طبقات متوجه است. مراجع عظام و علمای اسلام و فضلای محترم و سایر طبقات، همه مکلف هستند به مقدار میسور برای دفاع از اسلام و احکام مقدسه تشریک مساعی کنند. لازم است طبقۀ جوان و فضلای محترم از صاحبان نفوذ استدعا کنند که توجه بیشتری به وضع ایران ـ تنها مرکز تشیع ـ بفرمایند، و از بست و بند و زمزمه‌های ناموزونی که از طرف دستگاه جبار القا می‌شود احتراز نمایند.

اینجانب با تمام مشکلات و تهدیدات و تضییقات و اهانت‌ها عازم هستم، به خواست خداوند متعال، از پا ننشینم تا حصول مقصد نهایی و جلوگیری از تجاوز به حدود شرع مطاع یا تحصیل عذر در درگاه قادر متعال. و رجای واثق دارم که توفیق حاصل خواهد شد. از انفاس قدسیۀ حضرات افاضل ـ ایّدهم‌اللّه‏ تعالی و سَدّدهم ـ تمنای دعا داریم برای پیشرفت مقاصد اسلامی در تحت قبّۀ مطهرۀ موالی عظام و ائمۀ انام ـ صلوات‌اللّه‏ و سلامه علیهم ـ سِیّما(2) امیرالمؤمنین و امام المتقین ـ صلوات‌اللّه‏ و سلامه علیه. والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏.*

پی‌‌نوشت‌ها:

1 ـ مرد بودن.
2 ـ بویژه.

*‌ صحیفه امام، ج 1، ص 218.

 
تعداد بازدید: 6233