جعفر گلشن روغنی
28 مهر 1397
پس از ارسال تلگراف از سوی امام خمینی به محمدرضا پهلوی درباره حذف مطالب خلاف اسلام از تصویبنامه انجمنهای ایالتی و ولایتی و عدم دریافت پاسخ مناسب، ایشان در 28 مهر 1341 طی تلگرافی به اسدالله علم، نخستوزیر وقت حکومت پهلوی، ابتدا با غیرشرعی و غیرقانونی خواندن اقدامات دولت در نبود مجلسین، هشدار دادند که تخلف از قوانین اسلام و قانون اساسی و قوانین مصوب مجلس شورای ملی، مسئولیتآور است. همچنین «الغای شرط اسلام در انتخابکننده و انتخابشونده... و تبدیل قسم به قرآن مجید را به کتاب آسمانی، تخلف از قانون» دانستند که «خطرهای بزرگی برای اسلام و استقلال مملکت دارد.» در ادامه نیز افزودند: «انتظار میرود به تبعیت از قوانین محکم اسلام و قوانین مملکتی اصلاح این امر را به اسرع وقت نمایید و مراقبت کنید که نظایر آن تکرار نشود.» در پایان هم اضافه کردند: «اگر ابهامی در نظر جنابعالی است مشرّف به آستانه قم شوید تا هرگونه ابهامی حضوراً رفع شود و مطالبی که به صلاح مملکت است و نوشتنی نیست تذکر داده شود. در خاتمه یادآور میشود که علمای اعلام ایران و اعتاب مقدسه و سایر مسلمین، در امور مخالفه با شرع مطاع ساکت نخواهند ماند و به حول و قوه خداوند تعالی، امور مخالفه با اسلام رسمیت نخواهد پیدا کرد.»[1]
[1] صحیفه امام، ج 1 (1312 - آبان 1344)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1378 ش، صص 80 و 81؛ سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج 1 (نهضت امام خمینی تا قیام 15 خرداد 1342)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1386 ش، صص 87 و 88 (گراور تلگرام)
تعداد بازدید: 1505