جعفر گلشن روغنی
18 اسفند 1397
در دوران حبس خانگی امام خمینی از سوی حکومت پهلوی در منطقه شمیرانات تهران (از 11 مرداد 1342 تا 15 فروردین 1343) دوستداران و طرفداران ایشان از اقشار مختلف مکاتباتی با ایشان داشتند. این مکاتبات از طرف ساواک کنترل میشد تا بدانند که چه کسانی با ایشان مرتبط هستند و چه مسائلی در نامهها مطرح میشود. شیخ حسن لاهوتی اشکوری از جمله روحانیونی است که در 18 اسفند 1342 نامهای به امام نوشت که سوی وزارت پست و تلگراف و تلفن حکومت پهلوی در اختیار ساواک قرار گرفت. لاهوتی در نامهاش با توجه به فرارسیدن سالروز شهادت امام صادق(ع) و سالگرد حمله مأموران حکومت به مدرسه فیضیه قم نوشت: «با عرض تهنیت و اخلاص، خاطره مؤلمه درگذشت رئیس مذهب حضرت صادق(ع)، دو مصیبت را در مسلمین زنده کرد. حمله ناجوانمردانه و بیرحمانه به پاسداران دین و سربازان فداکار حضرت بقیهالله امام زمان عجلالله فرجه، کمتر از ضایعه شهادت حضرت صادق(ع) نبود. گویی بقایای ظلم و ستیز به حضرتش، سال گذشته در روز شهادت آن حضرت کنار مرقد مطهر دختر موسیبنجعفر به شاگردان و فرزندان جسمانی و روحانی آن جناب (در حضور بیست هزار جمعیت که مشغول عزاداری بودند) وارد شد، در قلوب و عواطف شیعیان همان اثر شهادت را گذاشت. گذشت ایام و ستیز با ظالمین قادر نخواهد بود جراحات قلوب مسلمین را به خوبی بهبود بخشد. مسلمین حمله به طلاب و شاگردان باصفای امام صادق(ع) را در حکم حمله به آن حضرت و جسارت به قرآن کریم تلقی کردند. خاطره مدرسه مقدسه فیضیه چون حادثه خونین کربلا در اعماق قلوب مسلمین ریشه دوانیده، از مسببین و عاملین اظهار تنفر قلبی میکنند. چه میتواند جابر قلب شکسته آنان باشد، جز آنکه روزی شاهد آزادی مطلق حضرتعالی باشند و عرض تسلیت حضوراً کنند.»[1]
[1] سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج 2(قیام 15 خرداد و پیامدهای آن ـ 1)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386، صص 404 و 405.
تعداد بازدید: 1506