جعفر گلشن روغنی
07 فروردين 1397
سرهنگ بدیعی، رئیس ساواک قم در گزارش روز هفتم فروردین 1342 به ساواک تهران، تلگرافهای امام خمینی به علمای تهران و مشهد را ذکر کرد و رونوشتی از تلگراف مفصل ایشان به علمای تهران، به واسطه حجتالاسلام سید علیاصغر خویی را ضمیمه آن نمود. امام خمینی این متن را که بعدها به تلگراف ششصد کلمهای معروف شد، با آیه استرجاع شروع کردند و حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه را چنین شرح دادند: «حمله کماندوها و مأمورین انتظامی دولت با لباس مبدل و معیت و پشتیبانی پاسبانها به مرکز روحانیت، خاطرات مغول را تجدید کرد، با این تفاوت که آنها به مملکت اجنبی حمله کردند و اینها به ملت مسلمان خود و روحانیون و طلاب بیپناه... اکنون روحانیون و طلاب در این شهر [قم] تأمین جانی ندارند. اطراف منازل علما و مراجع محصور به کارآگاه و گاهی کماندو و مأمورین شهربانی است. مأمورین تهدید میکنند که سایر مدارس را نیز به صورت فیضیه درمیآوریم... من اکنون قلب خود را برای سرنیزههای شما حاضر کردم، ولی برای قبول زورگوییها و خضوع در مقابل جباریهای شما حاضر نخواهم کرد. من به خواست خدا احکام خدا را در هر موقع مناسبی بیان خواهم کرد و تا قلم در دست دارم کارهای مخالف مصالح مملکت را برملا میکنم.»[1] این تلگراف 11 فروردین 1342 در میان مردم تهران انتشار یافت.
[1] سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج 1(نهضت امامخمینی تا قیام 15 خرداد1342)،تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی،1386ش، صص 235 ـ 233 و242.
تعداد بازدید: 2345