جعفر گلشن روغنی
11 فروردين 1397
یازدهم فروردین 1342 جامعه روحانیت تهران درباره حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه و سپس مرخص کردن اجباری تعدادی از مصدومین این فاجعه از بیمارستانهای قم، اعلامیهای صادر کرد. در این اعلامیه آمده بود: «این عمل ناجوانمردانه را چگونه باید تعبیر نمود؟ آیا سازمانهایی که هر روز با وسایل مختلف و غیرمشروع به نام دستگیری و حمایت از بیچارگان، خون مردم ستمدیده این مملکت را میمکند، حق دارند با عزیزان و رهبران دینی شما اینگونه معامله نمایند؟ این است معنی آزادی و تقرب خدا؟ این است معنی ایمان و دینداری؟ مردم مسلمان، در کجای دنیا و حتی در بین کدامیک از قبایل وحشی افرادی را سراغ دارید با یک دسته مردم مجروح و بیگناه اینچنین سلوک نمایند و آیا این معامله را جز به مخالفت با دین و اصول انسانیت، مخالفت با پیغمبر و قرآن و مبارزه آشکار با اسلام و مسلمین میتوان تعبیر نمود؟»[1]
[1] اسناد انقلاب اسلامی، ج 4، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374 ش، صص 41 ـ 43؛ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 2 (فیضیه)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378 ش، صص 78 و 79.
تعداد بازدید: 1205