جعفر گلشن روغنی
26 ارديبهشت 1397
در آستانه فرا رسیدن ماه محرم، آیتالله سیدمحمدهادی میلانی مرجع تقلید ساکن مشهد و از یاران و طرفداران امام خمینی، طی نامهای در 22 ذیحجه 1382 برابر با 26 اردیبهشت 1342 از ایشان بابت «مساعی جمیله در راه تمشیت مصالح دین و ملت تقدیر نموده و از درگاه متعال صحت و سلامتی» را خواستار شد. سپس نوشت: «از حال صدمهدیدگان و مجروحین اهل قلم قم که به دستور سازمانهای انتظامی، مدتی قبل از بیمارستان اخراجشان کردهاند، اطلاع تفصیلی نداشته و بسی نگرانم. بالاخره نمیدانم با نبود وسایل کافی، به طلاب جوان و مجروح چه گذشته است و بازماندگان مقتولین در چه حالند». آنگاه پس از شکوه نزد خداوند متعال و ولی خدا حضرت مهدی(عج)، یادآور شد: «آینده تیره و تاریک است و شاید هیئت حاکمه، علیه مصالح دینی و ملی، تعداد این نوع مجروحین و مصدومین را به حدی رساند که نه آن که در بیمارستان جایشان ندهند بلکه همه بیمارستانها پر شود و جایی باقی نماند. حتماً توجه دارید. بلکه بهتر میدانید در حال حاضر مصالح دینی و ملی، مورد تهدید و تجاوز هیئت حاکمه فاسد و عمال مقامات غیرمسئول، قرار میگیرد. عجیب است اگر مسلمانی در چنین شرایط به خود اجازه سکوت داده و در صدد دفاع از کیان اسلام بر نیاید». در ادامه با صراحت تمام به حکومت تاخته میافزاید: «از حمله و یورش چنگیزانه، به ساحت حوزه مقدسه علمیه قم گذشتیم. از حبس و زجه رجال دینی و ملی گذشتیم. از حمله به دانشگاه و مراکز علمی ملت و سلب هر نوع آزادی فردی و اجتماعی چشم پوشیدیم. از دزدی و فساد و تباهی و تجاوز به مردمان صالح و تقویت دزدان و خیانتکاران گذشتیم. از برادرکشیهایی که در نقاط مملکت ترتیب دادهاند، صرفنظر کردیم. این ننگ را کجا ببریم که ملت اسلامی ما را دارند پایگاه اسرائیل و صهیونیست میکنند و نیز افرادی را که با آنها همدستاند، در رأس کارها قرار میدهند.» سپس فساد هیئت حاکمه را مورد توجه قرار داده مینویسد: «وقتی فساد هیئت حاکمه موجب شد که از حمایت افراد ملت محروم بماند، برای حفظ و نگهداری خود به هر جنایتی دست میزند. از هیچ خیانتی به مملکت در راه حفظ خود چشم نخواهند پوشید و این وظیفه حقیر و جنابعالی و دیگر زعمای دینی است که به حولالله تعالی و قوته، مقاومت کرده از ناموس اسلام و از حریم مملکت اسلامی دفاع نماییم. البته خصم در این فکر خواهد بود که احیاناً سلامت و امنیت برخی از آقایان اعلام را مورد تجاوز و خطر قرار دهد و مثلاً در تصور ابلهانه خود، پروندهسازی کند ولی از کنار مرقد حضرت ثامنالحجج(ع) اعلام میکنم که تنها نیستند و بر هر مسلمانی واجب است هر چه در قدرت دارد در حمایت پیشروان این هدف مقدس دینی به کار برد». آیتالله سیدمحمدهادی میلانی در بخش دیگری از نامه خویش به روش و چگونگی مقابله با اقدامات حکومت پرداخته مینویسد: «اکنون که مراقبت شدید بر تمام انتشارات مستولی است و بر خلاف سیاست اسرائیلی و همدستاناش، نتوان نشریه صادر نمود، باید به وسیله مبلغین دانشمند و وعاظ محترم مذهبی، در ایام عاشورا و قیام حسینی، اذهان مردم مسلمان را روشن کرد و از فلسفه قیام حسینی آگاهشان نمود، حقایق را بیپرده آشکار ساخت. در این مقام نبایستی آقایان مبلغین و هر دانشمند سخنران، بیم و هراس داشته باشند که عالم تشیع و اسلام، در همه نقاط دنیا از تمام طبقات، حمایت از آنان خواهند نمود... بلی باید مردم را از لوایح دولت فاسد در دادگستری، مطلع ساخت. باید گفت: هیئت حاکمه شرط اسلام و شرایط اسلامی را از قاضی برمیدارد و به هر فرد فاسد و کمونیست، اجازه اشتغال به مقام قضا را میدهند. باید به مردم بگویید که چگونه راه را برای عمال و جاسوسان اسرائیل در ایران باز کردهاند و با پول ملت بیش از هزار نفر آنها را برای مقاصد ناپاک و خیانتآمیز، به خارج فرستادهاند. باید به مردم اطلاع داد که چگونه ایادی جاسوسان اسرائیل را در فرهنگ ملت دخالت دادهاند و این همه برای آن میکنند که حال که ملت از آنها بیزار است، مگر با قدرت چهار نفر یهودی و عمالشان باقی بمانند. زهی خیال باطل. این وظیفه جامعه مبلغین مذهبی در ایام عاشورای حسینی است که هر کس جز این عمل کند، بر سر سفره حسین نان و نمکخورده و نمکدان شکسته است.»
* حضرت آیتالله العظمی آقای حاج سیدمحمدهادی میلانی، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380 ش، ص 104 ـ 106، اسناد انقلاب اسلامی، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374 ش، ص 108.
تعداد بازدید: 1657