جعفر گلشن روغنی
18 خرداد 1397
آیتالله شیخ مرتضی حائری درباره بازداشت آیتالله خمینی که در بامداد 15 خرداد 1342 توسط مأموران ساواک صورت گرفت، اعلامیهای اعتراضی در 18 خرداد 1342 صادر کرد که در آن آمده بود: «قلوب مسلمین غیور بالخصوص حوزه مقدسه علمیه و علمای اسلام و آیات عظام از دستگیری شخص اول نهضت مقدس مذهبی و ملی و مرجع عالیقدر حضرت آیتالله آقای خمینی مدظله و خلصهالله من البلاء و ایّدالحمایه دین جده المصطفی(ص) داغدار و مجروح است و همچنین ملت مسلمان بالخصوص علمای عظام از دستگیری سایر آقایان معظم مخصوصاً حضرت آقای قمی و حضرت آقای محلاتی متعالله المسلمین ببقائهم بسیار متأثر و نگران میباشند. ملت مسلمان ایران از کشتار تهران و قم و بعضی از شهرستانها که صرفاً در اثر سوء سیاست دستگاه حاکمه میباشد عصبانی و ناراحت است. اینها مطالبی است که همه افراد متوجه ومتذکرند. ولی لازم است نظر علاقهمندان به حفظ آرامش و امنیت را به یک نکته اساسی متوجه نموده و اعلام خطر نمایم. دستگاه حاکمه احتمال بدهد جوششی که در این چند ماه در ملت غیور مسلمان ایران به وجود آمده و دامنه آن تا عراق و حجاز کشیده شد کمتر از نهضت الجزایر نباشد و البته هدف اینان مانند هدف مردم الجزایر مقدس است. زیرا هدفی جز حفظ استقلال کشور، استقرار حکومت ملت بر ملت در زیر سایه پرافتخار قانون مقدس اسلام و ریشهکن نمودن فقر معنوی و مادی ندارند و معلوم است که قدرت دستگاه حاکمه بیش از قدرت دولت فرانسه نیست و بالاخره با فقدان هر نوع وسایل تبلیغ و انتشار، دنیا به عمق این قیام مقدس پی خواهد برد و با جملههای فریبنده (شورش کور و ضد آزادی زنان و ضد اصلاحات ارضی) حقیقت آن که طرفداری جدی از قانون مقدس اسلام و مخالفت با بیبندوباری است مکتوم نخواهد ماند.»[i]
[i]. اسناد انقلاب اسلامی، ج2، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374ش، صص86 و 87.
تعداد بازدید: 1539