جعفر گلشن روغنی
07 تير 1397
در پی زندانی شدن امام خمینی و تعدادی از علما و روحانیون، افراد و شخصیتهای عادی بسیاری تلاش کردند تا به نوعی در مسیر آزادی ایشان قدم بردارند. از جمله اهالی شهرهای شوشتر و بندرعباس و اهواز در تلگرافهایی از شخص محمدرضا پهلوی تقاضای آزادی امام خمینی را کردند. در 7 تیر ماه 1342 حدود صد نفر از زنان شهر اهواز طی تلگرافی به شاه اظهار داشتند: «بر اثر بازداشت حضرت آیتالله العظمی مرجع عالیقدر جهان تشیع آقای خمینی، قلوب هر مرد و زن مسلمان ایران جریحهدار گردیده و اضطراب عظیمی در تمام شئون ملی رخ داده که جز با آزادی معظمله، به هیچنحو دیگری تسکینپذیر نیست. زنان مسلمان ایران افتخار دارند که در پرتو تعالیم مقدسه اسلامی از حقوق و مواهبی برخوردارند که زنان اروپایی هنوز به عشری از اعشار آن نائل نگردیدهاند و بنا به حکم محکم قرآن مجید و تعلیمات پیشوایان جلیلالقدر روحانی از هر عمل که خارج از حدود شرع مطهر اسلام و تقلید بیجا از جوامع اروپایی و غیرمسلمان باشد، اظهار نفرت و انزجار مینمایند. هیاهوی چند زن بیکار و بیاطلاع از حقوق زن در اسلام دلیل خواست اکثریت زنان مسلمان ایران نیست. استدعا دارد با صدور فرمان آزادی حضرت آیتالله و سایر رجال روحانی مقرر فرمایند مراتب معروضه به دولت ابلاغ شود.»
* سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج 2 (قیام 15 خرداد 1342 و پیامدهای آن ـ 1)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386 ش، ص 97 و 98.
تعداد بازدید: 1183