جعفر گلشن روغنی
10 تير 1397
در ایامی که امام خمینی از سوی حکومت پهلوی در زندان قصر محبوس بود، تلگرافهای متعددی از شهرهای مختلف برای آزادی ایشان مخابره شد. از جمله در 10 تیر 1342 تلگرافی از جانب روحانیون و طلاب شهر قزوین به امضای حجتالاسلام هادی باریکبین و 61 نفر دیگر بدینترتیب صادر شد: «پیشگاه مقدس مرجع عالیقدر آیتالله العظمی آقای حاج آقا روحالله خمینی. ارادتمندان شما طلاب حوزه علمیه قزوین مستفسر سلامتی حضرت آیتاللهی هستند و از ذات اقدس ربوبی نیل به زیارت آن وجود مبارک را خواستارند.» سیدمحمد موسوی خوئینی، محمدحسین خاکساران، سیدناصر قوامی مقتدی، ابراهیم قدرتآقا علیخانی، حسین انصاری، سیدفضلالله شهاب و سیدذبیحالله موسوی از جمله امضاکنندگان پای این تلگراف بودند.[1] این تلگراف از سوی ساواک قزوین به ریاست نادور برای مولوی رئیس ساواک تهران ارسال شد و افزود: «ضمناً در مورد شناسایی هویت این عناصر تحقیقات لازم معمول گردیده است چنانچه اوامر مقتضی و آموزش لازم ضروری است امر به ابلاغ فرمایید.»[2] نادور در تلگرافی دیگر امضاکنندگان را «طلاب آقای آیتالله حاج سیدابوالحسن رفیعی» میخواند که «قبل از 15 خرداد [1342] مشارالیه به تهران عزیمت و پس از مراجعت ایشان غالباً چنین فعالیتهایی در بین روحانیون مشاهده میگردد.»[3] مولوی رئیس ساواک تهران با استناد به دو تلگراف نادور، طی نامهای به رئیسکل ساواک سرلشکر پاکروان، او را در جریان تلگراف طلاب قزوین قرار داده و میافزاید که «در مورد شناسایی هویت این عناصر تحقیقات لازم معمول گردیده است.»[4]
[1]. سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج 2(قیام 15 خرداد 1342 و پیامدهای آن ـ 1)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386 ش، ص 86؛ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 3 (زندان)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات 1378 ش، ص 387.
[2]. همان، ج 2، ص 101.
[3]. همان، ج 2، ص 102.
[4]. همان، ج 2، ص 106.
تعداد بازدید: 989