جعفر گلشن روغنی
23 تير 1397
در 23 تیر 1342 از طرف سرلشکر حسن پاکروان رئیس ساواک، هفت برگ پرونده بازجویی از آیتالله حسین غفاری همرا با گزارشی کوتاه، برای ریاست اداره دادرسی ارتش (دادستانی) ارسال شد. در گزارش ارسالی صراحتا ذکر شده بود که: او «منکر اقدام بر ضد امنیت داخلی مملکت گردیده و در حال حاضر از او رفع مظنونیت به عمل آمده است».[1] بنابر محتوای برگههای یاد شده او متولد 1299ش و ساکن تهران و امام جماعت مسجد خاتمالاوصیاء تهران نو، در ده متری خیابان شارق است. او که در شب 15 خرداد 1342 دستگیر شده بود، در مقابل «اتهام اقدام بر ضد امنیت کشور و تحریک و تحریض مردم به آشوب و بلوا» گفت که: «[من] امام جماعت یک مسجد و موعظه و مسئلهگوی یک محل هستم... چون عمل اساسی بنده جمع کردن یک ملت و احراز از تشتت است بر یک اتحاد واقعی و صمیمیت و چنگ زدن بر یک رشته محکم ایمان و اسلام و اتحاد عقیده به دستور واعتصموا بحبلالله جمیعاً، مطابق صحیح قرآن کریم و گفتن حلال و حرام و لایغتب بعضکم بعضا و لا تنقصوا المکیال والمیزان و غیر این آیات [عمل میکنم] که همگی یگانه اتحادآور و امنیت ایجاد کننده در مملکت است»، پس این اتهام را قبول ندارم. او در پاسخ به پرسش بازجو در مورد صحبتهایش بر منبر در روزهای 14 و 15 خرداد گفت که صحبتهای سیاسی نکرده است. او پس از آنکه امام خمینی را در شمار مراجع تقلید صاحب رساله خواند که رسالهاش همانند دیگر مراجع نزد او موجود است... سپس وقتی از او پرسیده شد که «آیا شما اقدامات آیتالله خمینی را در مورد پخش اعلامیه و مخالفت با اصلاحات دولت [حکومت پهلوی] مورد تأیید قرار میدهید یا خیر؟» گفت: «امام حسن عسگری در ضمن گفتارش و امام زمان(عج) ضمن تعیین نائب عام، تمام مراجع را واجبالاطاعه و رد قول آنان را رد قول خود قرار داده، هم حجتی علیکم و انا حجتالله الراد علیهم کالراد علینا». در مورد اعلامیهها و نوشتههای اخیر علما و مراجع علیه دولت و در جهت آزادی امام خمینی و کشتار 15 خرداد نیز گفت: «آنچه که میدانم مراجع تقلید امروز که در نظر بنده 8 یا 9 نفر فعلاً در ذهنم حاضر است، همه و همه پاکترین افراد و دارای رتبهای هستند که امام حسن عسکری و امام زمان(عج) آنها را حجت خود میدانند و از این جهت حجت خدا هستند، گفتهها و اعلامیههای آنان همه درست و از نظر مذهب و قانون اساسی متبع هستند».[2]
[1]- سیر مبارزات یاران امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج1 (1 /2 /1340- 31 /4 /1342)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1393ش، ص448-445
[2] همان، ج1،ص448-455.
تعداد بازدید: 1686