جعفر گلشن روغنی
10 مهر 1397
پس از آنکه ساواک شمیرانات مطلع شد که حدود دو ماه قبل سید جلالالدین تهرانی (به عنوان نماینده از سوی محمدرضا پهلوی) با امام خمینی دیدار کرده است، و طی آن از جانب شاه گفته شده که امام خمینی «حداکثر تا دو ماه در شمیران خواهد ماند»، ساواک شمیرانات در 10 مهر 1342 با ایشان دیدار کرد. براساس گزارش ساواک، امام خمینی گفت: «اکنون چنانچه این دستور به موقع اجرا گذارده نمیشود من تکلیف دارم که نسبت به جا و مأوای خود تصمیمی بگیرم و در یک خانه راحتتری با خانوادهام به سر برم». در ادامه امام خمینی افزود که چنانچه گفته و دستور محمدرضا پهلوی اجرا نشود و مردم از آن آگاه شوند «نتیجه خوبی در بر نخواهد داشت». سپس اضافه کرد که: «من به مملکتم علاقهمندم و آنچه تا به حال گفتهام خارج از وظیفهای که داشتهام نبوده و حالیه هم به همان عقیده خود باقی هستم... من چه خارج باشم و چه در زندان تکالیف مذهبی دارم که انجام میدهم. منتهی روزی خواهد رسید که چرایی به میان آید، در این صورت لازم است که از هم اکنون مسئولین امر در فکر جواب آن سؤال باشند... من از نظر قضایی به وضعی که برای من به وجود آمده اعتراض دارم... روزی آمدند در زندان و قرار بازداشت مرا ابلاغ کردند زیرا اظهار اعتراض نمودم. روز دیگر مراجعه کردند و خواستند از من بازجویی کنند. سرانجام با قرار تأمین به من ابلاغ شد آزادی به شرط آنکه از حوزه قضایی خارج نشوید، زیر آن نوشتم اگر قم هم شامل حوزه قضایی مورد نظرِ قرار است، قبول دارم چون به غیر از قم جایی نخواهم رفت... الساعه بر خلاف آن قرار و قوانین با من رفتار میشود، البته تاکنون مطالبی در اینباره نگفتم... ولی این نتیجه را میگیرم در مملکتی که با من چنین رفتاری میشود با مردم عادیاش چه خواهند کرد؟ ناراحتی من فقط از این لحاظ است و بس... امور مملکت بایستی به وسیله همه طبقات به گردش درآید ولی میبینم که بر خلاف قانون، مانع فعالیت بعضی از طبقات فعاله میشوند، نتیبجتاً مملکت وضع عادی نخواهد داشت».
*قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج4(دوران حصر)،تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات،1380ش،ص140 و 141.
تعداد بازدید: 973