جعفر گلشن روغنی
15 مهر 1397
پس از گذشت چهار ماه از اقامت آیتالله سید محمدهادی میلانی در تهران، برای اعتراض علنی به حکومت پهلوی، این حکومت با زور و تهدید او را مجبور کرد تا در روز 15 مهر 1342 تهران را ترک و به مشهد بازگردد. آیتالله میلانی در این روز از محل اقامتش در خیابان امیریه تهران به وسیله ماشین سواری که مأمورین امنیتی فراهم کرده بودند به فرودگاه مهرآباد برده شد.[1] در ساعت 7 و 45 هواپیما حرکت و ساعت 9 و 45 وارد فرودگاه مشهد شد.[2] رئیس ساواک مشهد ترتیبی چید تا کسی به استقبال او نیاید و بعد هم او را با تاکسی به خانهاش رساند.[3] ساعت 10 و 30 از منزل خود «به عزم زیارت [حرم امام رضا(ع)] خارج و در ابتدا چند نفری همراه ایشان بودند و به محض این که داخل خیابان شدند و طلاب و روحانیون از ورود ایشان به مشهد اطلاع یافتند اجتماع رو به افزایش رفت و هنگامی که از حرم مطهر خارج شد تقریباً 500 نفر طلبه و هزار نفر اشخاص از طبقات مختلف ملاک، بازرگان و اصناف اطراف ایشان جمع و به منزل آیتالله جهت دیدن گرد آمده بودند. پس از اینکه جمعیت کمتر شد آقای شیخ محمد محدث از آیتالله سؤال کرد چطور بدون خبر و اطلاع مراجعت فرمودید، آیتالله در پاسخ اظهار داشت هیچکس خبر نداشت و ندارد. من در منزل نشسته بودم، آمدند که شما را به زندان بایستی ببریم، وقتی در فرودگاه تهران به طیاره نشستم فهمیدم به مشهد میآیم... آیتالله میلانی خیلی عصبانی و ناراحت، حتی سؤالاتی که از ایشان میشد خیلی کوتاه جواب میدادند. از ایشان سؤال شد آیتالله قمی و آیتالله مرعشی و شریعتمداری چه وضعی دارند؟ جواب دادند بد نیستند و مرعشی و شریعتمداری به قم رفتند و قمی هم تا چند روز دیگر ممکن است بیاید».[4] آیتالله در همین روز اعلامیهای اعتراضی بدین مسئله خطاب به «ملت مسلمان ایران» صادر کرد و طی آن به فعالیتهایش و اوضاع حکومت پهلوی اشاره نمود.[5]
[1]. حضرت آیتالله العظمی آقای حاج سیدمحمدهادی میلانی، ج1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380ش،ص385.
[2]. همان، ج1، ص384.
[3]. همان، ج1، ص386.
[4]. همان، ج1، ص387و388و390.
[5]. اسناد انقلاب اسلامی، ج1،تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374ش،ص200-202.
تعداد بازدید: 1015