جعفر گلشن روغنی
22 آذر 1397
آیتالله سید محمدهادی میلانی مرجع تقلید ساکن مشهد در 26 رجب 1383 برابر با 22 آذر 1342 به حجتالاسلام سید مرتضی جزایری که در تهران ساکن بود، نامه نوشت و از اوضاع و احوال و ناراحتی خویش نسبت به مسائل پیش آمده برای مخالفان اقدامات دولت و حکومت پهلوی، با او سخن گفت. جزایری از نزدیکان وی بود که در واکنش به دستگیری امام خمینی و حبس ایشان، فعالیت میکرد. آیتالله میلانی در نامهاش، بیان کرد که «فوقالحد متأثر و غمین و ناراحت هستم درباره آقایان تبریز معظمالیهم و بسیار نگرانم مبادا اهالی تبریز روحیه خود را ببازند و شهامت خود را از دست بدهند و ناامید شوند که خسارت بزرگی است. نامههایی به تبریز نوشته، خواهم نوشت. انشاءالله تعالی و علی الله سبحانه التوکل راجع به حضرات آقایان آقای خمینی و آقای قمی و آقای طالقانی و آقای بازرگان و آقای سحابی و دیگر آقایان شب و روزم را نگرانی فراگیر است. فرجالله تعالی عنهم.» آیتالله میلانی در سطور پایانی نامهاش هم درباره حجتالاسلام سید محمدحسین بهشتی نوشت: «راجع به جناب آقای بهشتی بزرگوار بسیار از شرح حال او که از قم مسبوق شدم متاثرم.»
* حضرت آیت الله العظمی آقای حاج سید محمد هادی میلانی،ج1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380ش، ص446-448.
تعداد بازدید: 1145