جعفر گلشن روغنی
26 دي 1397
ساواک تهران طی گزارشی اعلام کرد که شیخ فرجالله واعظی، روحانی و خطیب دو مسجد صادقیه و اسکندری واقع در خیابان اسکندری، در ساعت 20 روز 26 دی 1343 بر منبر رفت «و ضمن دعا به آقای خمینی اظهار نموده است: مردم وقت آن است که جهاد نمایید و پس از گفتن مثالی از حضرت علی(ع) اضافه نمود، آقای خمینی از اولاد همان بزرگوار است که اکنون اسیر و تبعید شده. گلوی مسلمانان را میفشارند. به مأمورین پاداش میدهند تا درباره ما چیزهایی به آنان بگویند، لابد در مملکت چیزهایی هست که نمیگذارند ما بگوییم. آقای خمینی هم همین مطالب را گفته که تبعید شده». در پای این گزارش اضافه شده است که مقرر شده تا «کلانتری 8 نامبرده را جلب» نماید.[1]در گزارشی دیگر سیاحتگر رئیس ساواک شمالغرب تهران اعلام کرد که چون واعظی «در ضمن وعظ خود به آقای خمینی دعا مینمود، لذا توسط کلانتری 8 اقداماتی معمول گردید که از رفتن او به بالای منبر جلوگیری بهعمل آورند».[2] چند روز بعد افضلی رئیس بخش امور اجتماعی ساواک تهران از سیاحتگر خواست که احوال و عکس وی را برایش ارسال نماید.[3] در پاسخ، سیاحتگر نوشت که او «فعلاً زندانی است. مقرر فرمایید پس از ترخیص از زندان این ساواک را مستحضر دارند تا نسبت به موارد خواسته شده اقدام مقتضی معمول گردد.»[4]
[1]. سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج4(ماجرای کاپیتولاسیون و تبعید امام خمینی-1)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386، ص363.
[2]. همان، ج4، ص360.
[3]. همان، ج4، ص368.
[4]. همان، ج4، ص370.
تعداد بازدید: 943