03 تير 1399
ارسال تلگرام از طرف افراد ذینفوذ یکی از راههای اعلام موضع در خصوص حوادث جامعه در دهههای گذشته بود. در ابتدای دهه چهل و با آغاز نهضت روحانیت علیه حکومت پهلوی، مراجع و علمای صاحبنام کشور که اتخاذ موضع در قبال اقدامات ضداسلامی و غیرقانونی حکومت را وظیفه خود میدانستند، از این ابزار برای بیان انتقادات خود نسبت به حکومت استفاده میکردند. دستگیری امام خمینی و جمعی از علما و قیام 15 خرداد 1342 موضوع مهمی بود که باعث مخابره شدن خیل عظیمی تلگرام از جانب موافقان و مخالفانِ دولت گردید. مخالفان که علمای طراز اول در صدر آنها قرار داشتند، خواستار آزادی امام خمینی بودند، اما مطبوعات و رسانهها که به شدت سانسور میشدند اجازه انتشار هیچ یک از آنها را نداشتند. گزارش زیر که در تاریخ 3 /4 /1342 توسط ساواک تهیه شده مؤید این مطلب است:
«اطرافیان آیتالله بهبهانى اظهار میدارند هزاران تلگراف از نقاط مختلف کشور خطاب به آیتالله خوانسارى و رونوشت به آیتالله بهبهانى در تهران مخابره و در این تلگرافات درخواست آزادى ]آیتالله[ خمینى میشود. بازاریها میگویند دولت اجازه انتشار حتى یکى از تلگرافات مذکور را در روزنامهها نمیدهد و در مقابل مطالب تحریکآمیز علیه مقامات مذهبى را در روزنامهها و در رادیو منتشر مىکند و کاملاً نشان میدهد تصمیم به نابودى مقامات مذهبى در ایران گرفته شده است. این نامهها و تلگرافات از روزی که رادیو تهران شروع به خواندن نامهها و تلگرافات افراد به طرفدارى از دولت نموده، شروع شده و به اصطلاح دست به یک عمل متقابل زدهاند.»[1]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 3، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378، ص 332.
تعداد بازدید: 890