23 مرداد 1399
مخالفت با لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی، مخالفت با رفراندوم لوایح ششگانه موسوم به انقلاب سفید و قیام 15 خرداد 42، امام خمینی را به عنوان رهبر نهضت تازه پاگرفته مرجعیت دینی علیه حکومت پهلوی و کسی که میتوانست با قدرت عمل و کلام خود مخالفان حکومت را بسیج کرده و برای آن بحرانآفرینی کند، تثبیت کرد. این همه، عوامل امنیتی حکومت را بر آن داشت تا گروهها و اقشاری که حامی امام بوده و برای آزادی ایشان تلاش میکردند شناسایی کند تا در مواقع حساس از تحرکات به زعم حکومت خطرآفرین ایشان ممانعت به عمل آورد. گزارشی که به شرح زیر در تاریخ 23 /5 /1342 توسط مأمور ساواک تهیه شده مؤید این حقیقت است:
«بدینوسیله دو فقره تلگراف (6 برگ) که وسیله عدهاى از اهالى رودسر و رحیمآباد در مورد آزادى آیتاللّه روحاللّه خمینى به پیشگاه مبارک ملوکانه به تهران مخابره گردیده به پیوست ایفاد مىگردد. دستور فرمایید اولاً تعیین نمایند این اشخاص چه کسانى هستند و تلگراف مزبور وسیله چه شخصى جهت مخابره به تلگرافخانه محل تحویل گردیده است، ثانیاً نسبت به سوابق افراد مذکور در تلگراف تحقیقات لازم معمول و نتیجه را با اعاده عین تلگرافات اعلام نمایند.»[1]
ساواک در جواب این گزارش اعلام میکند که اشخاص یاد شده «اکثراً بازاری و آخوند هستند و تعداد قلیلی هم نسبت به جبهه ملی سمپاتی دارند.»[2]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 7، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1387، ص 394.
[2]. همان، ص 393.
تعداد بازدید: 1287