10 شهريور 1399
ورود مرجعیت در سیاست، مخالفت با سیاستهای حکومت در ابتدای دهه 40 نظیر لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی، انقلاب سفید و در نهایت قیام 15 خرداد که ضربه سختی به حیثیت پهلوی وارد آورد جامعه روحانیت را به عنوان یکی از مخالفان و منتقدان جدی و سرسخت حکومت مطرح کرد. در این شرایط طبیعی بود که شاه در پی شناخت این دشمن تازه و حامیانش باشد تا بتواند برنده مبارزهای شود که میان آن با روحانیون در جریان بود. با این رویکرد بود که عوامل امنیتی حکومت بر آن شدند در سراسر کشور طرفداران روحانیون را که میتوانستند دشمن بالقوه آنان باشند شناسایی کنند. گزارش ساواک خوزستان در تاریخ 10 /6 /1343 مؤید این مطلب است:
«... طرفداران روحانیون در این منطقه از دو دسته تشکیل میشوند: 1ـ دستهای که صرفاً به خاطر تقلید از مراجع دینى از روحانیون طرفدارى میکنند. 2ـ دسته دیگر تشکیل شده از کسانی که در احزاب مختلف و مخالف دولت شرکت دارند و از تبلیغات سوئى که علیه دولت میشود پشتیبانى مینمایند. به همین جهت در اکثر محافل روحانیونِ مخالف، اینگونه افراد به چشم میخورند. نظریات دسته اول خشک و انعطافناپذیر بوده و کورکورانه از نظریات روحانیون تبعیت مینمایند، ولى دسته دوم تابع مقتضیات زمان میباشند...»[1]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 6، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1382، ص 299.
تعداد بازدید: 841