15 مهر 1399
پس از دستگیری امام خمینی و جمعی دیگر از علما در 15 خرداد 1342 آیتالله میلانی از مراجع مشهد با هدف آزادی دستگیرشدگان در 9 تیر به تهران آمد. همزمان با وی دهها تن از علمای برجسته کشور نیز به همین منظور به تهران آمدند.[1] آیتالله میلانی هدایت و برنامهریزی امور را بر عهده گرفت و به عنوان سخنگوی مهاجران انتخاب شد.[2] حکومت که علمای مهاجر را برای بازگشت به شهرهای خود به شدت تحت فشار قرار میداد، سرانجام به اجبار و بهطور ناگهانی و غافلگیرانه آیتالله میلانی را در 15 مهر به مشهد بازگرداند.[3] ایشان در همان روز اعلامیهای صادر، شناخت افراد مؤمن، مخالف و منافق و تحریم انتخابات مجلس را از دستاوردهای این مهاجرت عنوان و افراد مؤمن و مسلمان را به وحدت در راه نیل به هدف مشترک دعوت کرد. در بخشی از این اعلامیه آمده است:
«ملت مسلمان ایران. همانطوری که اطلاع دارید... متولیان ظلم و جنایت... روز هجدهم این ماه [جمادی الاول] بهطور ناگهانی مجبورم نمودند تا تهران را ترک کنم... و اجبارم نمودند به مشهد مقدس مراجعت کنم. گمان میکنند با مراجعت کسانی که مهاجر فی سبیلالله بوده و به تهران آمده بودند، فتوری در مبارزه شما ملت مسلمان پیدا خواهد شد... ولی همانطوری که مکرر اعلام داشته و اکنون نیز تکرار میکنم مبارزه موجود در سطحی قرار ندارد که بتوان آن را عقیم نمود و یا با دور و نزدیک کردن افراد، فتوری در آن ایجاد کرد. ملتی کارد به استخوان رسیده بر اثر فشار ظلم و بیدادگری هیئت حاکمه خود و با ایمان [به] صحت راهی که میرود، مبارزه را علیه حکومت فعلی شروع کرده و تا رسیدن به مقصود و ایجاد یک حکومت مشروع و قانونی طبق وظیفه شرعی از پای نخواهد نشست.»[4]
پینوشتها:
[1]. روحبخش اللهآباد، رحیم، آیتالله العظمی سیدمحمدهادی میلانی به روایت اسناد، تهرا،: مؤسسه فرهنگی - هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی،1391، ص 119.
[2]. همان، ص 120.
[3]. همان، ص 138.
[4]. انقلاب اسلامی ج 1، تهران، مرکز چاپ ونشر سازمان تبلیغات اسلامی، 1369، ص 166 و 167.
تعداد بازدید: 1079