زهرا رنجبر کرمانی
14 تير 1399
پیرو حوادث خرداد 1342 و دستگیری امام خمینی و جمعی از علما، پیامی به شرح زیر از سوی آیتالله میلانی صادر شد. در بخشهایی از آن آمده است:
«.... در این مملکت اسلامی که تقریباً بیست میلیون جمعیت دارد افرادی زمام امور را در دست گرفتهاند که به هیچوجه صلاحیت عقلی و اخلاقی در آنها نیست. به هر گناه فردی و اجتماعی دست میزنند و آنچه برای آنها ارزش ندارد، مصالح افراد و اجتماع است. اموال مسلمین و بیتالمال ملت در راه اغراض خصوصی صرف میشود و قدرتهایی که برای دفاع از حقوق مردم و صیانت مرز این آب و خاک بدون درنظر گرفتن اصول انسانیت در راه مقاصد شخصی به کار میرود. حرف حق گفتن جرم شناخته شده و مقاومت در مقابل ظلم گناه نابخشودنی تعبیر میگردد. طبعاً در چنین شرایط ناشایستهترین افراد به عالیترین مناصب میرسند و رجال صالح به جرم صلاحیت زندانی میگردند. رشوهخواری و ظلم و کشتارهای بیرحمانه مملکت ما را با داشتن تمام مواهب الهی به خرابه غمانگیزی تبدیل کرده و بیکاری و عدم امنیت آینده وحشتناکتری را تهیه میبینند. .... باید حکومت مردم را به مردم سپرد و حق مردم را به خودشان واگذار کرد. قانون باید حکومت کند نه فرد و در هیچ آیینی افراد حق ندارند به میل خود قانون وضع کنند. ملت ایران دیگر ار نابسامانیهای اجتماعی و اقتصادی خود به ستوه آمده و بر لب پرتگاه سقوط و زوال قرار دارد و من شرعاً خود را موظف میدانم تا در راه نجات ملت مسلمان ایران... از هیچ سعی و کوشش مشروعی دریغ نکنم....»[1]
[1]. اسناد انقلاب اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، ج 1، تهران، 1369، ص 126 و 127.
تعداد بازدید: 667