زهرا رنجبر کرمانی
12 آذر 1399
روز دوشنبه 12 آذر 41 جمعیت انبوهی از مردم و روحانیون برای شنیدن اعلام ختم غائله انجمنهای ایالتی و ولایتی در مسجد اعظم قم گرد آمدند. امام خمینی در این اجتماع در سخنانی به دلایل حمایت اقشار مختلف جامعه از روحانیت اشاره کرده، اظهار داشت: «استقلال تمام کشورهای اسلامی مرهون این طایفه [روحانیون] است. اینها هستند که تا به حال از استقلال کشورهای اسلامی دفاع کرده و میکنند. این ذخائر هستند که همیشه با نصایح خود مردم سرکش را خاموش و آرام ساختهاند، لیکن تا آنجا که استقلال مملکت را در خطر نبینند که در آن صورت اسلام برای آنان تکلیف قیام معین کرده است. چنانچه قیام اخیر علماء یک قیام قرآنی و دینی بود و حسب وظیفه اسلام به این قیام و اقدام دست زدند.... این نکته لازم است یادآوری شود که استناد و تکیه ما روی قانون اساسی از طریق «الزموهم بما الزموا علیه انفسهم» میباشد، نه اینکه قانون اساسی از نظر ما تمام باشد. اگر علما از طریق قانون حرف میزنند، برای اینست که اصل دوم متمم قانون اساسی تصویب هر قانون خلاف قرآن را از قانونیت انداخته است و الا مالنا والقانون؟ مائیم و قانون اسلام. علماء اسلامند و قرآن کریم علماء اسلامند و احادیث نبوی علماء اسلامند و احادیث ائمه اسلام(ع). هرچه موافق دین و قوانین اسلام باشد، ما با کمال تواضع به آن گردن مینهیم و هر چه مخالف دین و قرآن باشد، ولو قانون اساسی باشد، ولو التزامات بینالمللی باشد ما با آن مخالفیم..»[1]
[1]. مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 1، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه، 1361، ص 388 و 390.
تعداد بازدید: 952