17 آذر 1399
در روزهای پایانی سال 1343 به فکر افتادم با توجه به این که رژیم عکسهای امام را از همه جا جمع کرده بود، عکس امام را در اندازه کوچک و جیبی چاپ کنم؛ به گونهای که در نوروز هم بتوان به جای کارت تبریک از آن استفاده کرد و چون امام در زندان و حصر بودند، مضمونی متناسب با آن اوضاع هم، در آن گنجانده شود.
در نتیجه برای اولین بار کارت تبریکی با عکس حضرت امام به دست اینجانب طراحی و تهیه شد که از آن استقبال وسیع شد و در مدت کوتاهی صدها هزار نسخه از آن مخفیانه، تکثیر و با کمک و همت دوستان مبارزی همچون مرحوم شهید قریشی خمینی و آقای کروبی در سراسر کشور توزیع شد.
در این کارت تبریک دو مضمون جالب به کار رفته بود: یکی استفاده از آیه: «ربالسّجن احبَ الیَ ممّا یدعوننی الیه» به تناسب زندانی بودن حضرت امام و تشابه با حضرت یوسف در این زمینه و دیگری این بیت شعر:
بود آن روز بر ما عید مطلق که در جنبش درآید پرچم حق!
که د لیل انتخاب این بیت شعر و حتی این که از کجا آن را پیدا کردم و علت تداعی آن، برایم نامعلوم و ناشناخته ماند تا حدود پانزده سال بعد که انقلاب به پیروزی رسید و در یومالله و عید واقعی بیستودوم بهمن 57 که پرچم حق به اهتزاز درآمد، تازه تنبیه و تنبهی شد که: « وَ ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لکِنَّ اللهَ رَمى.»
این عکس و طرح، آن چنان در سطح گسترده چاپ و توزیع شد که تا سالها در سراسر کشور کمتر خانهای بود که از این عکس در آن موجود نباشد. باوجود خطر، صریحاً نام خود را پایین آن درج کرده بودم که آن هم با توجه به اوضاع آن زمان به سبب تجری در برابر رژیم و برای عشق به امام و تشویق دیگران به نترسیدن، بود، در عین حال باعث شده بود عموم هواداران امام حقیر را بشناسند و به هر شهر و دیار و روستایی که به هر مناسبت میرفتم به محض تطبیق اسم و مسمی محبتی بیدریغ به من ارزانی میداشتند.
منبع: حدیث رویش (خاطرات و یادداشتهای حجتالاسلام والمسلمین محمدحسن رحیمیان)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1382، ص 82 - 84.
تعداد بازدید: 1130