زهرا رنجبر کرمانی
21 دي 1399
در تاریخ 21 /10 /1342 ساواک مرکز دستوری به شرح زیر به ساواک سراسر کشور ارسال کرد که حاکی از نگرانی ساواک از همکاری مبارزان مذهبی به رهبری امام خمینی و اعضای نهضت آزادی است:
«پس از احراز محکومیت 9 نفر از متهمان جمعیت نهضت آزادی در دادگاه نظامی، محتمل است عناصر وابسته به جبهه ملی و جمعیت مذکور و متعصبین مذهبی در منطقه استحفاظی آن ساواک با استفاده از نفوذ روحانیون و عوامل دیگر به عنوان کمک به خانوادههای محکومین وجوهی از مردم جمعآوری نمایند که بطور مسلم قسمتی از این وجوه در آینده صرف هزینههای جمعیت موصوف و فعالیتهای مضره آن خواهد گشت. علیهذا دستور فرمایید غیرمستقیم و به نحو غیرمحسوس و مقتضی در مورد خنثی کردن فعالیت و تلاش احتمالی عناصر مذکور اقدام و نتیجه را گزارش نمایند.»[1]
گفتنی است رهبران جدید نهضت آزادی که در غیاب رهبران درجه یک آن از جمله بازرگان که در زندان به سر میبرد فعالیت میکردند، پس از قیام 15 خرداد موضعی صددرصد ضد پهلوی اتخاذ کرده و سخنی از التزام به قانون اساسی به میان نیاوردند. اینها در اعلامیهای، پیوند خود با روحانیت را ناگسستنی دانستند. در عمل اما عملکرد نهضت آزادی پس از قیام 15 خرداد خبر از بروز اختلافات زیاد در خطمشی آنها نسبت به رهبری روحانیت میداد.[2]
پینوشتها:
[1].قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 4، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380، ص 329.
[2]جعفری، علیاکبر و آرزو کروبی، «بررسی عملکرد نهضت آزادی و مواضع آنان نسبت به رهبری امام خمینی»، تاریخنامه خوارزمی، بهار 1396،ش 15، ص 44 - 59، ص 55.
تعداد بازدید: 883