زهرا رنجبر کرمانی
12 بهمن 1399
گزارشی که در تاریخ 12 /11 /42 در ساواک تهیه شده نشان میدهد که در شرایطی که تنها چند ماه از قیام 15 خرداد میگذشت و امام خمینی در حصر خانگی به سر میبرد ساواک نگران خطرات جلسات مساجد به مناسبت ماه رمضان است:
«به طوری که شنیده شده است بعضی از روحانیون مخالف دولت در نظر دارند در روزهای احیاء ماه مبارک رمضان که مساجد بیشتر مورد توجه مردم قرار میگیرد، حملاتی به دولت بنمایند و به طوری که گفته میشود ممکن است در مساجد جامع، لرزاده، خندقآباد، مسجد نو و مسجد سرپولک از طرف وعاظ مربوطه حملاتی به دولت بشود.»[1]
گفتنی است حکومت پهلوی که شعارش «خدا، شاه، میهن» بود، از مساجد انتظار داشت دعاگوی شاه به عنوان تنها حاکم سیاسی شیعه در جهان باشند، تنها به عباداتی مانند نماز بپردازند و دخالتی در سیاست و مسائل اجتماعی نداشته باشند. با این حال مساجد در دهههای 40 و 50 شمسی کارکردی خلاف انتظار حکومت داشتند؛ ارتباطات مبارزان انقلاب اسلامی را سازماندهی میکردند و به یک شبکه اطلاعرسانی گسترده و مردمی در مقابل رسانههای حکومت تبدیل شدند.[2]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380، ص 346.
[2]. جمالزاده، ناصر و مهدی امینیان، «نقش مساجد در پیروزی انقلاب اسلامی»، مطالعات فرهنگ ارتباطات، زمستان 1392، ش 56، ص 163 - 190، ص 167 و 168.
تعداد بازدید: 773