زهرا رنجبر کرمانی
01 خرداد 1400
«واقعه پانزدهم خرداد سال گذشته هنوز در خاطر مردم زنده است و بىشک از آن وقایعى است که از خاطرها نخواهد رفت. در این روز تظاهرات اصیلى از جانب مردم بر ضد دستگاه حاکم صورت گرفت، اما حکومت آن را به کشتار مردم بىسلاح مبدل کرده علاوه بر آن مأموران حکومت کوشیدند تا به این تظاهرات اصیل رنگ خرابکارانه و ارتجاعى بزنند. استان از آنجا آغاز شد که روحانیون تصمیم گرفتند در برابر استبداد دستگاه حاکم دست به مقاومت جدى بزنند. و مردم که منتظر رهبران شجاعى بودند به ندایشان لبیک گفتند. دستگاه حاکم کوشید که این مقاومت را ارتجاعى معرفى کند و رهبران مبارزه روحانیون را مخالف اصلاحات قلمداد کند. اما این کوشش به ثمر نرسید. روحانیون همه جا گفتند و نوشتند که آنان با اصلاحات مخالف نیستند، بلکه با دیکتاتورى دستگاه حاکم مخالفند. آنچه در روزهاى پیش از پانزدهم خرداد، و ماههاى پس از آن روى داد اعلام این بود که جامعه روحانیت مىتواند به طور جدى در برابر حکومت مقاومت کند و در مبارزه عمومى مردم برضد دستگاه حاکم به طور قاطع شرکت جویند و چنین نیز شد. پرچم مبارزه را حضرت آیتاللّه خمینى با شهامت به دوش گرفت و رهبرى ایشان به سرعت قبول عامه یافت اما در مدت زندانى بودن ایشان نیز مبارزه تعطیل نشد و مردانى چون آیتاللّه میلانى به رهبرى مبارزه ادامه مىدادند. و اینک که یکسال از پانزدهم خرداد خونین مىگذرد ضمن تسلیت به بازماندگان شهداى پانزدهم خرداد به جامعه روحانیت به خاطر پایدارى و شهامتى که در این یک سال در برابر استبداد دستگاه حاکم از خود نشان داد باید تبریک گفت. شک نیست که اگر جامعه روحانیت همچنان با شهامت و از همان زاویهاى که در این یک سال مبارزه میکرده است مبارزه را با دیکتاتورى دستگاه حاکم ادامه دهد، نقش بس مهمى در مبارزه دموکراتیک ملى ایران بازى خواهد کرد. و فراموش نکنیم که جامعه روحانیت در انقلاب مشروطه در پرتو وجود رهبران گرانمایهاى چون شادروانان بهبهانى و طباطبایى چه نقش بزرگى بازى کرد. مردم قدر مبارزان راه آزادى را مىشناسند؛ و آن کس که در راه خواستههاى آنان مبارزه مىکند مىتواند به پشتیبانیشان اعتماد داشته باشد. پیروز باد جنبش ملى و دموکراتیک ایران!»[1]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 6، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1382، ص 86 و 87.
تعداد بازدید: 826