زهرا رنجبر کرمانی
25 آذر 1400
همخوانی سیاستها و برنامههای ضد اسلامی حکومت پهلوی به ویژه پهلوی دوم با میل و هدف بهائیان، حضور پررنگ آنها در صحنههای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و سازش و همکاری میان حکومت و بهائیان را در پی داشته، در افزایش تعداد بهائیان ایران مؤثر بود. افزایش جمعیت بهائیان و گسترش نفوذ آنان در دستگاههای دولتی عمدتاً از دهه 1330 آغاز شد. شدت یافتن فعالیت و تبلیغات آنها در نتیجه برنامه محفل ملی بهائیان ایران در فاصله سالهای 1326 تا 1330، اعتراض شدید مردم به ویژه علما و روحانیون را در پی داشت.[1] با ورود امام خمینی به عرصه سیاست در ابتدای دهه 40 مبارزه با بهائیت وارد مرحله جدیدی شد. ایشان خطر بهائیان و همدست آنان اسرائیل را برای اسلام و کشور جدی دانسته، به روحانیون سفارش میکرد مردم را از این خطر آگاه سازند. امام روحانیت را به اعتراض علیه سیاستهای شاه فراخوانده، استقلال مملکت و اقتصاد آن را در معرض قبضه صهیونیستها - که در ایران در قالب بهائیان فعالیت میکردند - دانسته، سکوت در قبال این مسأله را جایز نمیشمرد. وی بیش از هر شخص دیگری به خیانتهای بهائیان و ارتباط آنها با اسرائیل آگاه بود.[2]
در گزارشی از ساواک به تاریخ 25 آذر 1342 درخصوص توجه ویژه دربار پهلوی به بهائیان چنین آمده است:
«یکی از بازرگانان بازار میگفت در محافل اقتصادی تهران چنین شهرت دارد که در دوره زمامداری آقای علم امور مربوط به اقتصاد کشور طبق نظر و به نفع حبیب ثابت پاسال[3] تنظیم و اجرا میشود و علت آن هم این است در زمان حکومت مصدق و موقعیکه ملکه مادر و عدهای از خاندان جلیل سلطنت[!] در اثر فشار حکومت وقت از ایران خارج شده و به آمریکا رفته بودند، در آن کشور مورد بیمهری کارکنان سفارت ایران قرار گرفته، ولی حبیب پاسال که آن موقع در آمریکا دارای زندگی مجللی بوده اعضاء خانواده سلطنتی را به منزل خود برده و از آنان پذیرایی کامل نموده است و اکنون که کلیه قدرتهای کشور در دربار متمرکز شده به پاس لطفهای سابق، وزارت اقتصاد به دستور دربار شاهنشاهی به نفع ثابت پاسال قدمهای متعددی برداشته و در موضوع منع ورود روغن ماشین یک قلم 24 میلیون تومان به جیب ثابت پاسال سود رسانیده است.»[4]
پینوشتها:
[1]. شهسواری، ثریا، اسناد فعالیت بهائیان در دوره محمدرضا شاه، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387، ص 59 – 60.
[2]. همان، ص 85 – 87.
[3]. حبیبالله ثابت پاسال سرمایهدار و بازرگان بهایی متولد 1282 در تهران و در دوران پهلوی دوم یکی از بزرگترین سرمایهداران ایران بود، چنانکه برخی او را بزرگترین سرمایهدار ایران بعد از شاه با مالکیت ده درصدِ همه چیز میدانستند. ثابت که از اعضای محفل ملی بهائیان ایران بود، از ثروت خود برای گسترش بهائیت در ایران و سراسر جهان استفاده و از دولت اسرائیل حمایتهای مالی بسیار میکرد. (شمسینی غیاثوند، حسین، دانشنامه جهان اسلام، ج 9، تهران، بنیاد دائرهالمعارف اسلامی، 1384).
تعداد بازدید: 1090