زهرا رنجبر کرمانی
11 دي 1400
ساواک در گزارشی به تاریخ 11 دی 1341 مینویسد:
«ساعت 18:30 روز 9 /10 /41 در مسجد هدایت عدهای در حدود 200 نفر اجتماع نموده بودند.... ناصری (معمم) شروع به صحبت نمود، ابتدا راجع به ولادت حضرت امام حسین(ع) گفت: «امشب شب ولادت فضیلت و تقوا است.» بعد اشاره به جریان تشکیل انجمنهای ایالتی و ولایتی و شرکت خانمها در انتخابات گفت: «هیأت حاکمه قصد داشت اسلام و قرآن را از مردم جدا سازد و با تصویبنامه انتخابات زنان میخواستند قانون اساسی را زیر پا بگذارند و بهائیت که شعبی از حزب صهیونی یهود است[1] در ایران رسمی سازند. قانون اساسی ما برای اقلیتهای مذهبی هم حقی قائل شده، در قانون اساسی ما سه اقلیت مذهبی به رسمیت شناخته شده (مسیحیها ـ یهودیها ـ زردشتیها) ولی بهائیت دینی است که زائیده استعمار میباشد و قانون اساسی ما آن را به رسمیت نمیشناسد و این حزب بهاییگری از طرف عوامل استعمار تقویت میشود. مثلاً تلویزیون مال بهاییهاست و با همین تلویزیون برنامههای خلاف دین و مذهب را ترویج میدهند. ولی در این جریان اخیر[2] روحانیت بپا خاست[3]. و جلو این توطئه که با استقلال ما بستگی داشت گرفت و این استقلالی که امروز ما داریم روحانیت و اسلام حفظ کرده است. همین مبارزه روحانیت سبب شد که دولت تصویبنامه خود را لغو نماید...»[4]
پینوشتها:
[1]. بهائیان و اسرائیل رابطهای دوستانه و بر محور منافع مشترک – دشمنی با مسلمانان- با یکدیگر داشتند که به قبل از جنگ جهانی اول بازمیگردد. دومین سرکرده بهائیان (عبدالبهاء) به سبب جاسوسی برای انگلیس و خدماتش در جنگ جهانی اول از انگلیس لقب و مدال گرفت و پس از مرگ در حیفا دفن شد، از آن پس حیفا شهر مقدس بهائیان و مرکز تجمع آنان گردید. پس از تشکیل دولت غاصب اسرائیل در سال 1327ش، سرکرده بهائیان، فلسطین را به عنوان مرکز اصلی بهائیت قرار داد. دولت اسرائیل اولین دولتی بود که بهائیت را به عنوان دین رسمی به رسمیت شناخت، با این اوصاف و بنا به خواسته سرکردگان، بهائیان با مقامات حکومت اسرائیل ارتباط برقرار کرده، در بسیاری کشورها به نفع دولت اسرائیل جاسوسی میکردند، (حسینیان، روحالله، 1386، «بهائیت، رژیم پهلوی و مواضع علما»، مطالعات تاریخی، تابستان 1386، ش 17، ص 10 - 33)
[2]. منظور الغای تصویبنامه انجمنهای ایالتی و ولایتی بواسطه اعتراض روحانیون و مراجع به مفاد غیر اسلامی و غیر قانونی آن است،
[3]. در اصل «خواست»
[4]. مرکز بررسی اسناد تاریخی، آیتالله سیدمحمود طالقانی به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1381، ص 323.
تعداد بازدید: 736