زهرا رنجبر کرمانی
01 بهمن 1400
هیئت مؤتلفه اسلامی در سال 1342 از ائتلاف سه هیئت فعال در بازار به نامهای هیئت مسجد امینالدوله (بازار دروازه)، هیئت مسجد شیخ علی و هیئت اصفهانیها تشکیل شد.[1] و در 15 خرداد 1342 حضور جدی داشت.[2] پس از تبعید امام خمینی به ترکیه به سبب اعتراض به تصویب قانون استعماری کاپیتولاسیون، هیئت مؤتلفه بر آن شد تا فعالیت خود را از صرف آموزشی - تبلیغی خارج کرده، به صورت سازمان سیاسی - نظامی به فعالیت ادامه دهد. به این ترتیب شاخه نظامی به این هیئت اضافه شده، در اولین گام و از همان روز تبعید امام، ترور نخستوزیر وقت حسنعلی منصور در دستور کار قرار گرفت.[3] صبح روز اول بهمن 1343 منصور در مقابل مجلس شورای ملی هدف گلوله محمد بخارایی قرار گرفته[4]، پنج روز بعد درگذشت.[5] عملیات در سالگرد غزوه بدر (17 رمضان) انجام و بدر نامیده شد.[6]
علاوه بر محمد بخارایی، رضا صفار هرندی و مرتضی نیکنژاد نیز در این عملیات دست داشتند. عاملان پشت پرده این ترور نیز اعضای دیگرِ گروه یعنی دو برادر صادق و هاشم امانی، مهدی عراقی و اندرزگو بودند. سه نفر نخست به اعدام محکوم شدند و به رغم اعتراض برخی از علما این حکم در 26 خرداد 1344 اجرا شد. بقیه افراد نیز به حبسهای طولانی مدت محکوم گردیدند.[7] بخارایی در وصیتنامه خود اهانت به روحانیت از طرف حکومت، تصویب کاپیتولاسیون و به نتیجه نرسیدن مبارزات غیرمسلحانه را از جمله دلایل کشتن منصور عنوان کرده بود.[8]
پینوشتها:
[1]. روحبخش، رحیم، «از فدائیان تا مؤتلفه»، زمانه، اسفند 1386، ش 66، ص 41 – 48.
[2]. عیوضی، محمدرحیم و محمدجواد هراتی، درآمدی تحلیلی بر انقلاب اسلامی ایران، قم: دفتر نشر معارف، 1396، ص 106 – 107.
[3]. مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1361، ص 101.
[4]. اطلاعات، س 39، پنجشنبه اول بهمن 1343، ش 11594.
[5]. اطلاعات، شماره فوق العاده، چهارشنبه هفتم بهمن 1343.
[6]. کرامت، فرهاد، «در مسیر تاریخ: تاریخچه تشکیل و فعالیت حزب مؤتلفه اسلامی»، زمانه، اسفند 1386، ش 66، ص 58 - 64، ص 61.
[7]. جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی - سیاسی ایران، تهران، مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، 1382، ص 194.
[8]. کرامت، همان، ص 61.
تعداد بازدید: 536