نهضت امام خمینی
حضور بهائیان در رده‌های بالای حکومت
زهرا رنجبر کرمانی
12 بهمن 1400
در دوره پهلوی دوم بهائیان نقش مؤثری در تثبیت نظام سلطنتی داشته، بسیاری از نزدیکان شاه و خاندان پهلوی و عده زیادی از کارگزاران و متولیان پست‌های حساس و کلیدی کشور بهایی بودند. بهائیت در تمام دوران پهلوی و در مقاطع حساس به رغم ادعای غیرسیاسی بودن هماهنگ با سیاست‌های مورد نظر حکومت و برای تحکیم آن تلاش کرد. تأیید انقلاب سفید، همکاری با ساواک و جلب حمایت دولت‌های بزرگ از شاه و سلطنت او به واسطه رژیم صهیونیستی قسمتی از اقدامات سیاسی این فرقه بود. بهاییت پس از تأسیس اسرائیل همواره بخشی از مؤسسات آن کشور و در خدمت اهداف آن بودند. بهائیان به منزله عوامل اسرائیل با استفاده از تمامی امکاناتِ دربار، ارتش و دولت در خدمت رژیم صهیونیستی و بر ضد مسلمین خصوصاً ملت ایران فعالیت می‌کردند. همزمان با آغاز فعالیت فرقه بابی و بهایی، روحانیون با شناختی که از ماهیت این فرقه و وابستگی آن به استعمارگران داشتند، به مخالفت و مبارزه بر ضد آن در اشکال مختلف پرداختند. پس از بیانات و تحلیل‌های امام خمینی درباره بهائیت[1] و نقش آن در سیاست‌های حکومت، مخالفت و ضدیت با آن در میان مردم شدت یافت، با این‌حال رژیم به افکار عمومی و حساسیت‌های مذهبی مردم مسلمان ایران اعتنایی نداشت و در حالی‌که این فرقه به دلیل ضدیت با ادیان الهی و خصوصاً اسلام و مسلمانان در دیگر کشورهای اسلامی مطرود بود، امیرعباس هویدا[2] و 9 نفر از وزیران کابینه وی بهایی بودند.[3]
ساواک در گزارشی به تاریخ 12 بهمن 1343 با موضوع «اظهارات مهدویان معاون اداره کل آموزش و پرورش استان مرکزی» به همین مسئله اشاره دارد:
«... محترماً به استحضار می‌رساند برابر اعلام ساواک تهران ساعت 09:00 روز چهارشنبه (7 /11 /43) علی مهدویان معاون اداره کل آموزش و پرورش استان مرکزی ضمن گفت‌وگوی خصوصی اظهار داشته است: آقای امیرعباس هویدا نخست‌وزیر پیرو مسلک بهایی است و انتخاب نامبرده به عنوان نخست‌وزیر مصلحت نبوده است.»[4]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. «... ما می‌دانیم که دستگاه جبار چه خواب‌های خطرناکی برای اسلام دیده است که می‌آید شرط مسلمان بودن را از انتخاب کننده و انتخاب شونده حذف می‌کند، برای اینکه راه را برای نفوذ طایفه ضاله [بهائیان] باز کند و آنها را بر مقدرات ملت‌های مسلمان و کشورهای اسلامی مسلط سازد، ما صدای شیطانی آنها را در گوشه و کنار این مملکت بارها شنیده‌ایم که گاهی صراحتاً و گاهی تلویحاً مزمزه می‌کنند که ما اسلام را نمی‌خواهیم، اسلام مال عربهاست، این سخنان کینه‌توزانه آنهاست نسبت به شریعت محمدی - صلی الله علیه و آله - و ما از این‌گونه گفتار کفرآمیز و رسوا، به ماهیت ضد دینی آنها بهتر پی می‌بریم و بهتر آنها را می‌شناسیم، آنها عمال استعمارند، آنها ایادی بیگانگانند، آنها برای ریشه‌کن کردن اساس اسلام بر کشور ما مسلط شده‌اند، ما سالیان درازی شاهد اعمال جنایتبار آنها بوده‌ایم، ما وظیفه داریم ملت را بیدار کنیم واین نکات را به مردم برسانیم...» (خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، ج 1، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1389، ص 160).
[2]. امیرعباس هویدا در 7 بهمن 1343 از سوی شاه به نخست‌وزیری منصوب شد، (امیرعباس هویدا به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1382، ص 131).
[3]. منصوری، جواد، تاریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1377، ص 324 – 334.
[4]. امیر عباس هویدا به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1382، ص 142.
تعداد بازدید: 890
آرشیو نهضت امام خمینی
جدیدترین مطالب
پربازدیدها
