زهرا رنجبر کرمانی
19 بهمن 1400
روزنامه اطلاعات مورخ 19 بهمن 1343 از آغاز مرحله دوم اصلاحات ارضی خبر داده، از قول عبدالعظیم ولیان رئیس سازمان اصلاحات ارضی مینویسد:
«به دستور تیمسار سپهبد ریاحی، وزیر کشاورزی، روز چهارشنبه به رضائیه [ارومیه] مسافرت خواهم کرد تا در کمیسیونی با حضور رؤسای اصلاحات ارضی و مدیران کل کشاورزی استانهای آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاهان برای آغاز اجرای مرحله دوم اصلاحات ارضی و همچنین اتمام باقیمانده کار مرحله اول اصلاحات ارضی، تصمیمات لازم اتخاذ شود.»[1]
گفتنی است قانون اصلاحات ارضی اولیه که به عنوان مرحله اول از آن یاد میشود در نهایت حدود 20 درصد خانوارهای روستایی را شامل شد و از زمانی که شاه شخصاً نظارت بر اجرای آن را به عهده گرفت، بخشهای رادیکالتر آن با افزودن تبصرههای مختلف به نفع مالکان تغییر یافت. مرحله دوم اصلاحات ارضی (1343 - 1345) که اکثریت باقیمانده صاحبان نسق را در برگرفت، عمدتاً قانونی در جهت اصلاحات اجاری و شامل کوششهای ناموفقی برای ایجاد شرکتهای زراعی بزرگ بود. مرحله سوم (1345 - 1357) تقریباً به ایجاد شمار زیادی از اینگونه شرکتهای زراعی اختصاص داشت و مرحله چهارم چیزی جز اجرای یک سیاست کشاورزی دولتی برای ایجاد «کشت و صنعتها» یا مزارع عظیم سرمایهداری نبود. مراحل سوم و چهارم نه جزیی از اصلاحات ارضی بلکه بخشی از استراتژی شبه مدرنیست استبدادی بودند که کشاورزی ایران را مختل ساخت.[2] تعدیل برنامه اصلاحات ارضی اولیه به نفع مالکان و تغییر جهت و رویکرد آن به سمت ایجاد شرکتهای زراعی و کشت و صنعتها، به فقر و ناامنی دهقانان، مهاجرت آنها به شهرها، بروز کسری فزاینده و افزایش قیمت مواد غذایی انجامید.[3]
پینوشتها:
[1]. اطلاعات، س 39، دوشنبه 19 بهمن 1343، ش 11606.
[2]. کاتوزیان، محمدعلی همایون، اقتصاد سیاسی ایران از مشروطیت تا پایان سلسله پهلوی، ترجمه محمدرضا نفیسی و کامبیز عزیزی، تهران، نشر مرکز، 1374، ص 351 – 352.
[3]. همان، ص 358.
تعداد بازدید: 1894