زهرا رنجبر کرمانی
24 بهمن 1400
در دوران صدارت هویدا تعلق او به بهائیت بر سر زبانها افتاده، ابقاء وی علیرغم جریحهدار شدن احساسات مذهبی مردم، نشانگر عمق بیاعتنایی شاه به افکار عمومی بود. انتصاب هویدا به صدارت نه تنها اعتراض عامه مردم بلکه حتی اعتراض خواص حکومت را نیز برانگیخت. با اوجگیری اعتراضات مردم به انتصاب هویدا به ریاست دولت، ساواک با همکاری آخوندهای درباری طرحی ارائه داد که هدف آن خنثی ساختن تأثیرات منفی انتصاب هویدا و ارائه یک چهره مسلمان! از او بود.[1] به هر روی پیشنهادات به اطلاع هویدا رسید و در 24 بهمن 1343 دفتر روابط عمومی ساواک به ریاست ساواک چنین گزارش داد:
«محترماً در اجرای اوامر تیمسار ریاست ساواک ساعت 9 صبح 22 /11 /43 در دفتر نخستوزیری حاضر [شدم]. آقای هویدا مراتبی از وضعیت حاضره روحانیون پرسش [کرد] که به معظمالیه [له]پاسخ داده شد: در حال حاضر وضعیت از هر حیث رضایت بخش و کمال آرامش برقرار میباشد، لیکن در باطن مخالفین ساکت ننشسته و به انواع و اقسام سمپاشیها مشغول [هستند] کما اینکه جنابعالی را به مردم بهایی معرفی مینمایند و مدعیاند که مرحوم حسین [حبیباله] عینالملک پدر شما از مبلغین به نام بهایی بوده و اضافه مینمایند قرآنی را که آقای هویدا در قبر مرحوم منصور گذاردند، برحسب خواسته بهائیان و برخلاف مذهب اسلام بوده، از اینرو یک عده روحانی و وعاظِ موافق اظهارنظر مینمایند با توجه به اینکه میدانیم آقای هویدا بهائی نیستند[!]، ولی برای خنثی کردن اقدام و اظهارات مخالفین خیلی بجا است که آقای نخستوزیر مراتب زیر را به تواتر اجرا نمایند:
1- در سخنرانیها یا مصاحبههای مطبوعاتی از دین اسلام و قرآن و ائمه اطهار یادآوری و محاسن آن را برای مردم بیان نمایند.
2- به اداره تبلیغات دستور دهند برنامهای انجام ندهند که مغایر با مذهب اسلام و قرآن باشد.
3- تلویزیون که منبع مهم تبلیغات میباشد و بوسیله یک عده بهائی اداره میشود از ید آنها خارج و به وسیله اداره تبلیغات وزارت اطلاعات و کارمندان غیر بهائی اداره شود.
4- از نزدیکی با بهائیان و استخدام آنها در وزارتخانهها خودداری نمایند، کما اینکه انتصاب آقای مبشر (معاون ثابتپاسال و رئیس تلویزیون) در وزارت فرهنگ به سمت مدیرکلی یکی از اشتباهات دولت منصور بود و به علاوه مخالفین به مردم گفته و میگویند که بهائیها ایادی صهیونیست و اسرائیل یگانه دشمن اسلام در ایران میباشند.
5- عدم هیچگونه معامله تجارتی با اسرائیل
6- تهیه جواز و اجازهنامچه رسمی برای وعاظ با دخالت روحانیون و گواهی وزارت آموزش و پرورش که در آتیه هر عمامه به سری نتواند از منبر سوء استفاده نماید.
7- مجانی کردن آب و برق پارهای از مساجد و نصب شیر آب برای وضو و تطهیر.
8- صدور دستور مبنی بر نظافت شهرهای مذهبی مثل مشهد ـ قم ـ شهرری وسیله شهرداری مربوطه
9- در سخنرانی یا مصاحبه مطبوعاتی به مردم گفته شود دولت به پیروی از منویات ملوکانه درصدد است به موقع مقتضی و به نحو آبرومند وسیله عزیمت زائرین عتبات عالیات را فراهم سازد...»[2]
گفتنی است این نمایشهای تبلیغاتی به ماههای نخست صدارت هویدا محدود نبوده، گه گاه اوج گرفتن احساسات مذهبی مردم و انعکاس آن توسط ساواک شاه، بستگان او یا هویدا را به اقدامات فریبکارانهای وادار میکرد. نمونه آن اخراج کارمندان بهائی شرکت نفت به دستور هویدا بود[3] که با پادرمیانی بزرگان فرقه منتفی شد![4]
پینوشتها:
[1]. مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 2، تهران، انتشارات اطلاعات، 1369، ص 384 – 386.
[2]. امیرعباس هویدا به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1382، ص 161.
[3]. مربوط به شهریور 1345.
[4]. مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، همان، ص 390.
تعداد بازدید: 898