زهرا رنجبر کرمانی
09 اسفند 1400
ساواک در گزارشی به تاریخ 9 اسفند 1343 مینویسد:
«...کمیسیون اطلاعاتی شهرستان قم در تاریخ 6 /12 /43 در فرمانداری قم تشکیل و تصمیم گرفته میشود که چون روز 7 /12 /43 مصادف با شب وفات حضرت امام جعفر صادق علیه السلام و روز زد و خورد مدرسه فیضیه قم[1] بوده، طبق اطلاع حاصله طلاب در نظر دارند به این منظور مجلسی در مسجد امام ترتیب دهند و امکان دارد تشنجاتی ایجاد نمایند، لذا ازطرف کمیسیون تصمیم گرفته میشود که شهربانـی پیشبینیهای لازم را از نظر تأمین شهر معمول و بیست نفر ژاندارم مجهز به اسلحه مربوطه و گاز اشکآور در اختیار شهربانی گذارده شود که به همین ترتیب عمل [شد]. ضمناً از تاریخ 071800/ [؟] اسفند ماه دربهای مسجد امام را مأمورین میبندند، لذا به تدریج عدهای در حدود دو هزار نفر در مسجد بالاسر حضرت معصومه علیه السلام اجتماع و مقارن ساعت بیست در حدود پانصد نفر از آنها به صورت دستهجمعی در حالی که شعار میدادند (عزیز ما خمینی، مرجع ما خمینی) از درب صحن به طرف میدان آستانه حرکت میکنند. چون احتمال میرفته که جماعتی به آنها پیوسته و نظم شهر را مختل سازند، لذا بنا به دستور رئیس شهربانی مأمورین ژاندارم چهار عدد گاز اشکآور به طرف آنها پرتاب و جمعیت را متفرق مینمایند...»[2]
پینوشتها:
[1]. فاجعه مدرسه فیضیه قم در 2 فروردین 1342 رخ داد. در چنین روزی نیروهای مسلح حکومت تهاجم گستردهای به مدرسه فیضیه داشتند. اسدالله علم – نخستوزیر وقت - اما برای انحراف افکار عمومی و تبلیغ علیه روحانیت مدعی شد: «میان روحانیون که با اصلاحات ارضی مخالفند و دهقانانی که به قصد زیارت به قم رفته بودند نزاعی درگرفت و یک دهقان زایر به دست طلاب کشته شد.»! (روزنامه اطلاعات، 6 فروردین 1342)
[2]. پایگاههای انقلاب اسلامی، مدرسه فیضیه به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1380، ص 163.
تعداد بازدید: 952