[1]. اطلاعات، س 37، یکشنبه اول اردیبهشت 1342، ش 11073.

[2]. شکیب مهر، منصور، «مناسبات ایران و فرانسه در دوره ریاست جمهوری ژنرال دوگل»، تاریخ روابط خارجی، بهار 1384، ش 22، ص 121 – 144.

[3]. نمونه‌هایی از واکنش افکار عمومی مردم ایران به جنبش استقلال‌طلبی ملت مسلمان الجزایر علیه اشغالگران فرانسوی را می‌توان در اسناد ساواک مشاهده کرد، ذیلاً به برخی اشاره می‌شود:

- ساواک از قول محدتقی علویان از اعضای حزب زحمتکشان در 7 مهر 1341 نوشت:«... اکنون دیگر این فرانسویان نمی‌توانند بگویند که ما وارثین انقلاب کبیر فرانسه و آزادی هستیم و هر جا که صحبتی از آزادی باشد فرانسه باید سر به زیر بیاندازد،» (مظفر بقایی به روایت اسناد ساواک، ج 2، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1383، ص 62).

- در 16 /8 /40: «طبق اطلاع در مسجد امامزاده یحیی عده‌ای از طلاب مردم را جمع نموده و به عنوان وحشیگری دولت فرانسه با مردم الجزایر مطالبی اظهار و در بین حاضرین تحریکاتی بعمل می‌آورند، آقای شیخ عباسعلی اسلامی کارگردان این عده بوده و حتی عده‌ای را به قم فرستاده است تا در آنجا نیز اقداماتی در این مورد بعمل آورند و نظر مراجع قم را به خود جلب نمایند،» (حجت‌الاسلام حاج شیخ عباسعلی اسلامی به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1383، ص 168).

-در 9 /10 /40: «اطلاعیه واصله، حاکی است ساعت 18 روز 17 /10 /40، عده‌ای، در حدود 120 نفر از کسبه و دانشجو، در مسجد هدایت اجتماع و در ساعت 19، آقای طالقانی، به منبر رفته، پس از ذکر چند آیه از کلام اللّه مجید، نسبت به رفتار فرانسوی‌ها با مردم مسلمان الجزایر و مسلمانان فلسطین، اظهار تأسف نموده...»( آیت‌الله سیدمحمود طالقانی به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1381، ص 159).

- «... روز 5 شنبه 7 /4 /41 جلسه هفتگی مسجد هدایت با شرکت قریب 400 نفر که اکثراً دانشجویان و فرهنگیان و کسبه و اصناف وابسته به جبهه ملی و نهضت آزادی ایران و مکتب توحید بودند تشکیل و در این اجتماع... اعلام گردید که هر کس مایل به کمک به ملت الجزایر است کمک مالی خود را به حساب شماره 43743 در شعبه مرکزی بانک ملی بریزد.» (پایگاه‌های انقلاب اسلامی، مسجد هدایت به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1389، ص 92).

[4]. در 3 ژوئیه 1962 (12 تیر 1341) انقلاب الجزایر به پیروزی رسید و این کشور بعد از 132 سال که تحت سلطه و مستعمره فرانسه بود، به استقلال دست یافت، ملت الجزایر در جنگی هشت ساله یک میلیون قربانی داده، الجزایر در تاریخ کشورهای عرب و شمال آفریقا، به «ارض میلیون شهید» (سرزمین یک میلیون شهید) معروف شد، این تعداد، غیر از شهدایی است که الجزایری‌ها در جنگ با ارتش فرانسه در اواخر قرن نوزدهم، در راه آزادی میهن خویش فدا کردند، (پایگاه‌های انقلاب اسلامی، مسجد هدایت به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1389، ص 16).

[5]. شکیب مهر، همان، ص 127 – 129.