13 تير 1401
در 13 تیر 1343 اسدالله علم که برای مذاکره با مؤسسات فرهنگی آمریکا به منظور توسعه دانشگاه پهلوی به آمریکا سفر کرده بود به تهران بازگشت.[1] علم در دوران طولانی ریاست جمهوری نیکسون عالیترین پیوندهای شاه را با هیئت حاکمه آمریکا برقرار ساخت، پیوندهایی که نه پیش و نه پس از آن دیده نشد. او قدرتهای اقتصادی و مالی غرب را به خوبی شناخته، مشیر و مشاور شاه در بذل و بخششهای بیحساب او در این میانه بود و البته خود نیز از آن نفع میبرد. وی میدانست که راز بقا و موفقیت در آشفته بازار سیاست غرب، جلب رضایت متنفذینِ پولپرست است، از اینروست که برجستهترین سیاستمداران، اندیشمندان و نخبگان آمریکا و انگلیس در لیست رشوهبگیران دربار پهلوی قرار داشتند. در نتیجه همین قدرت شیطانی دیپلمات نخبهای چون سر دنیس رایت مجیزگوی علم بود.[2] در سال 1343 علم بطور رسمی در رأس دانشگاه پهلوی شیراز قرار گرفت تا جای پای رژیم را پس از سرکوب شورش عشایر فارس در سالهای 1341-1342 محکم کند. در همین زمان بود که با طراحی او نمایش سفر شاهِ بلژیک و محمدرضا در میان عشایر جنوب به اجرا درآمده، امنیت فارس به رخ رسانههای غربی کشیده شد. در سال 1344 علم به عنوان «وزیر دربار شاهنشاهی» در رأس دربار پهلوی قرار گرفته، تا هنگام مرگ ( در 25 فروردین 1357) و حتی پس از آن در این جایگاه بیرقیب بود.[3]
پینوشتها:
[1]. اطلاعات، س 39، یکشنبه 14 تیر 1343، ش 11428.
[2]. سر دنیس رایت نخستین دیپلمات بریتانیایی در ایران پس از کودتای 28 مرداد بود، وی در مصاحبهای با رادیو بی.بی.سی به مناسبت درگذشت علم وی را فردی معتمد، مردمدار، متواضع و وطنپرست نامید! همچنین در روزنامه تایمز به بهانه پاسخ به آگهی ترحیم مندرج در این روزنامه برای علم نوشت: «آقای علم در روزهای بحرانی ژوئن 1963 [خرداد 1342] نخستوزیر ایران بود، زمانی که شورشهای شدید در مخالفت با برنامههای اصلاحی شاه در تهران به راه افتاده بود، طرز برخورد محکم علم به این وضعیت نه تنها برنامههای اصلاحی را نجات داد، بلکه نقطه عطفی در تاریخ ایران بوجود آورد،!» (مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج دوم، تهران، انتشارات اطلاعات، 1369، ص 248 - 249).
[3]. همان، ص 240 – 241.
تعداد بازدید: 810