09 مرداد 1401
با اعلام برگزاری انتخابات مجلس دوره بیستویکم، نهضت آزادی ایران در 9 مرداد 1342 بیانیهای تحت عنوان «انتخاباتِ به اصطلاح مدرن و با کارت الکترال در چه شرایطی شروع میشود» به شرح زیر صادر کرد:
«هموطن به هوش باش که دستگاه دیکتاتوری و آدمکشان عصر ما میخواهند با انتصاب وکلای جاننثار و خانهزاد بر روی جنایات و خودسریهای خود پرده کشیده و مجلس فرمایشی تشکیل دهند. دستگاه دیکتاتوری دم از شروع انتخابات میزند در حالیکه ماههاست رهبران ملت و زعمای روحانی و ملی و عده کثیری از کاندیداهای مردم در زندانهای شاه، قصر، قزلقلعه، عشرتآباد، جمشیدآباد و خانههای اسرارآمیز سازمان مخوف به اصطلاح امنیت که به انواع شکنجه در گوشه و کنار شهر با پول مردم فقیر این مملکت از طرف هیئت حاکمه مهیا گردیده، به زنجیر کشیده شدهاند. دستگاه دیکتاتوری وعده انتخابات میدهد در حالیکه ملت در شرایطی است که کمترین وسیله برای نشر افکار خود نداشته و امکان معرفی کاندیدا برای او وجود ندارد. حکومت نظامی و سازمان مخوف سلب امنیت و دستگاههای انتظامی نفس را در سینهها خفه کرده و هرگونه فعالیت سیاسی را از طبقات مردم سلب نمودهاند، بطوری که حتی اجتماعات خانوادگی و مجالس روضهخوانی ممنوع میباشد و برای نشر اعلامیههای مراجع عالیقدر تقلید دهها نفر را شکنجه میدهند و روانه سلولها میکنند. هیئت حاکمه خونخوار از خشم و غضب ملت غافل است و با غرور و به خیال خود پیروزی روی اجساد شهدای پانزده خرداد پایکوبی میکند و در مقابل دیدگان داغدیده درفشانی مینماید و عدهای از هموطنان مسلمان ما را زندهزنده در گودالها مدفون میسازد. از یک طرف سنگ جانبداری کشاورزان را به سینه میزند و به اصطلاح انقلاب سفید میکند و از طرف دیگر در یکی از هجومهای ناجوانمردانه خود (سر پل باقرآباد)[1] بیش از سیصد نفر از دهقانان غیور را که برای دفاع از حریم دین و آزادی کفن پوشیده بودند به رگبار میبندند.[2] آری این جنایات برای هیئت حاکمه تبختر و غرور ایجاد نموده و میخواهند مجلس ننگینی از پس آن تشکیل دهند که در آن کوچکترین اشارهای به این وقایع دردناک نشود. میخواهند با به زندان بردن عده کثیری از افراد باشرف و با حس کشور ما و با ایجاد ارعاب و اختناقِ عمومی راه را برای فرستادن عدهای از نوکران شاه به مجلس هموار سازند و بدین وسیله ظاهر حکومت را آراسته ساخته و به رژیم پارلمان تزئین نمایند تا از این راه سرپوشی بر خیانتهای خود بگذارند و جنایاتی را که مرتکب شدهاند به دنیا قانونی نشان دهند و به دنبال آن وام بگیرند و تعهد بسپارند. حکومت دیکتاتوری میکوشد تا ندای حقطلبانه مردم ایران به گوش مردم جهان نرسد... این جنایتکاران حرفهای باید بدانند که ملت ایران زیر بار تسلط غلامان و مزدوران خارجی چون اینان نمیرود... ما به ندای حضرت آیتالله میلانی و حضرت آیتالله شریعتمداری پاسخ مثبت میدهیم[3] و برای گرفتن حق از هماکنون خود را برای یک مبارزه پیگیر با انتخابات قلابی آماده میسازیم و از تمام امکانات برای پیروزی حق و رسوا کردن دشمنان ملت استفاده مینماییم.»[4]
پینوشتها:
[1]. واقع در ورامین.
[2]. اشاره به قتلعام معترضان به دستگیری امام خمینی در 15 خرداد 1342.
[3]. در 4 مرداد آیات میلانی و شریعتمداری شرکت در انتخابات را شرعاً و عقلاً جایز ندانستند. (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، روزشمار استان همدان، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1390، ص 65).
[4]. نهضت آزادی ایران، صفحاتی از تاریخ معاصر ایران، ج 1، تهران، چاپخانه رایکا، 1361، ص 308 – 310.
تعداد بازدید: 633