بیگانگی کارگزاران فرهنگیِ پهلوی با مردم ایران

ساواک در گزارشی مورخ 12 بهمن 1342 می‌نویسد: «روزنامه بامشاد مورخه 10 /11 /42 [مصادف با 14 رمضان 1383] به مدیریت اسماعیل پوروالی درباره جشن سده سرمقاله‌ای تحت عنوان (جشنی که امروز فراموش شده است) درج نموده، مبنی بر اینکه «در ایران باستان روز دهم بهمن‌ماه، پنجاه روز به عید مانده را جشن آتش می‌گرفتند، زیرا در چنین روزی بود که به وسیله هوشنگ پادشاه پیشدادی آتش کشف گردید و آتش به خودی خود تحولی در زندگی بشر بوجود آورد که اگر ملتی به یادگار روز کشف آتش جشن بگیرد، می‌تواند مدعی باشد که آغاز تمدن بشری را جشن گرفته است.

مهارت شاهنشاه در اسکی!

روزنامه اطلاعات در شماره روز 9 بهمن 1342 می‌نویسد: «پرویز خانلری، وزیر فرهنگ، طی بخشنامه‌ای به کلیه رؤسای دبیرستان‌های پسرانه در سراسر کشور دستور داد که دانش‌آموزان دبیرستان‌ها به لباس‌های متحدالشکل و رنگ مشخصی که برای هر دبیرستان تعیین می‌شود ملبس شوند. رئیس دبیرستان اقبال آشتیانی در این‌باره اظهار داشت: دستور آقای وزیر را نمی‌توان در مورد دانش‌آموزان این دبیرستان که همه آنها از افراد بی‌بضاعت هستند عملی کرد.

نبوغ ملی یا مشت آهنین؟!

روزنامه اطلاعات در شماره روز 6 بهمن 1342 از قول اسدالله علم نخست‌وزیر که به مناسبت جشن اولین سالروز برگزاری رفراندوم لوایح شش‌گانه موسوم به انقلاب سفید سخن می‌گفت، می‌نویسد:

مراجعه با آرای عمومی در سایه بگیر و ببند!

در آستانه برگزاری رفراندوم در خصوص لوایح شش‌گانه پیشنهادی شاه در 6 بهمن 1341، ساواک مرکز در دستورالعملی به ساواک قم مورخ 3 بهمن می‌نویسد:

«بعثت»: آغاز یک مسیر

ساواک خراسان در گزارشی مورخ 30 دی 1342 می‌نویسد: «در تاریخ 28 /10 /42 «بعثت: نشریه داخلی حوزه علمیه قم در مشهد پخش گردیده است که درباره عاملین توزیع آن تحقیق و نتیجه گزارش خواهد شد.»[1]

«تکنیکِ» تداومِ نهضت در غیابِ رهبر آن

ساواک مشهد در گزارشی مورخ 27 دی 1343 می‌نویسد: «... اخیراً اعلامات به‌طور پراکنده هر دفعه مقداری از این اعلامات که عنوان و مطالب آن با دیگری فرق دارد، بین مردم توزیع می‌گردد و این اعلامات در منزل خود آقای میلانی به چاپ می‌رسد.

مهندسین سارق!

روزنامه اطلاعات در شماره روز 26 دی 1342 در گزارشی از جلسه مجلس شورای ملی از قول یکی از نمایندگان که در نطق پیش از دستور خود سخن می‌گفت می‌نویسد:

جولان «اهل شراب» در مملکت مسلمان!

ساواک در گزارشی مورخ 23 دی 1341 با موضوع «سخنرانی آقای فلسفی[1]» می‌نویسد: «در لیله 22 /10 /41 آقای فلسفی واعظ در مسجد اردبیلی‌ها واقع در گذر مستوفی به منبر رفته و پس از ذکر مقدمه‌ای اظهار داشت: در این مملکت دین اسلام از طرف دسته‌ای که تمام مقدورات در اختیارشان هست، تهدید می‌شود.

«سیاست یعنی مملکت‌داری نه آنکه زور و سرنیزه»

ساواک در گزارشی مورخ 20 دی 1343 با موضوع «اظهارات ربانی واعظ» می‌نویسد: «ساعت 15- 13 روز 16 /10 /43‌1 شخصی به نام ربانی[1] که گویا از طلاب طرف‌دار [آیت‌الله]خمینی در قم می‌باشد، در شبستان مسجد جامع به پیشنمازی آقای جعفری به منبر رفت و ضمن بیان مقدمه‌ای درباره ایمان اظهار داشت: هرکس ایمان داشته باشد، می‌داند دین از پول و جان بهتر است، روی همین اصل به مراجع تقلید ایمان می‌آورد و می‌داند که مرجع تقلید که در حقیقت جانشین ائمه اطهار می‌باشد بیش از دیگران رفاه حال او را می‌خواهد... سیاست یعنی مملکت‌داری نه آنکه زور و سرنیزه.

شکست در قاموس روحانیت

ساواک در گزارشی مورخ 17 دی 1343 می‌نویسد: «بدین‌وسیله یک برگ اعلامیه تحت عنوان «استفتاء از حضرات آیات‌اللّه العظام آقای میلانی و نجفی مرعشی» که تعدادی از آن در بین طلاب حوزه علمیه قم توزیع گردیده به پیوست ایفاد می‌گردد.»[1]