15 خرداد را باید حفظش کنند. (اگر) می توانند با هیاهو و تظاهرات (اگر) نمی توانند با مقاومت منفی و بیرون نیامدن از منازل. اگر می بینند که اینها مثل گرگ به جان مردم افتاده اند و جوانهای آنها را می خواهند بکشند در منازل بمانند. یک روز تنفراً از این رژیم و از این آدم. اعتراضاً بر این آدم در منزل بمانند اگر هم می توانند تظاهرات کنند اما از یاد نباید برد. باید این زنده باشد و ان شاء الله از یاد هم نمی برند.
خدا میداند که مرا اوضاع 15 خرداد کوبید [گریه شدید حضار]. من حالا که آمدم به اینجا؛ آمدهام از قیطریه؛ مواجه هستم با یک منظرههایی؛ با بچههای کوچک بیپدر [گریه شدید حضار]، با مادرهای جوان از دست داده، و مادرهای جوان مرده، با زنهای برادر مرده...
امام خمینی(ره) در روز بیستودوم اسفند 1341 با انتشار پیام و نامهای از قم، با علما و روحانیون و ملت ایران سخن گفتند. پیام ایشان، با موضوع اعتراض به زیر پاگذاشتن احکام ضروری اسلام و قرآن و خطاب به ملت ایران چنین بود:
این نهضت آخری هم که منتهی شد به 15 خرداد و اینهمه کشته دادند مردم، این هم در صف اولش اهل علم بودند. علما بودند؛ تا حالا هم دنبالهاش کشیده شدهاست تا حالا هم آنکه بیشتر هیاهو میکند بازاهل علم است. البته دانشگاهی هم حالا داخل است، آنها هم داخلند؛ سایر مردم هم به تبعیت علما میرفتند نه به تبعیت دیگران.
باید در پناه قضیه بزرگ عاشورا، مصیبت جانسوز دوازده محرم و 15 خرداد زنده و جاوید بماند. این سند بزرگ را در قبال ادعاهای پوچ دستگاه جبار که «ملت با ماست» نباید فراموش کرد. مسلمان نمی تواند موافق و معاون دستگاه ظلم و ستم باشد.
امام خمینی(ره) شانزدهم اردیبهشت 1342 در جواب تلگراف علما و فقهای همدان که مبنی بر اظهار تاسف و تاثر از فاجعه فیضیه بود، نوشتند که اگر مسلمین غفلت کنند، حکومت پهلوی و عمال اجنبی از احکام ضروری اسلام تجاوز کرده به اساس اسلام ضربه خواهد زد. متن پیام ایشان چنین است:
اولین و مهمترین فصل خونین مبارزه، در عاشورای 15 خرداد رقم خورد. در 15 خرداد 42 مقابله با گلوله و تفنگ و مسلسل شاه نبود که اگر تنها این بود مقابله را آسان مینمود بلکه علاوه بر آن از داخل جبهه خودی گلوله حیله و مقدس مآبی و تحجر بود؛ گلوله زخم زبان و نفاق و دورویی بود که هزار بار بیشتر از باروت و سرب، جگر و جان را میسوخت و میدرید.
پانزده خرداد که ما مردان با اراده ای را از دست دادیم و جوانانی از دست ملت ما رفت، نقطه عطفی در تاریخ و مبدا این نهضت است . آنها که در پانزده خرداد قیام کردند، قیام مردانه کردند و در مقابل دژخیمان نه گفتند و به شهادت رسیدند، آنها مبدا این نهضت عظیم شدند .